Je studentenleven combineren met school kan best lastig zijn. Daar weet studente Josien Feitsma alles van. Deze week vertelt ze over de introductieweek met studievereniging Waltertje.
Met een volgestopte backpack fietste ik het terrein van Windesheim op, klaar om 120 nieuwe journalistiekstudenten te ontmoeten en ze een leuke introweek te bezorgen. Ik voelde me ongeveer net zo nieuw als zij. Door een stage in Amsterdam en een minor in het buitenland had ik Windesheim een heel jaar achtergelaten. Even wennen dus; deze comeback. Mijn fiets parkeerde ik asociaal voor de ingang van het X-gebouw. Ik deed net alsof ik de regels ook achter me gelaten had.
Ik ontmoette de andere crewleden en mijn “introductiekids”, met daarbij ook een paar verdwaalde nieuwe studenten van de bruisweken die per ongeluk achter mij en mijn groepje aan fietste. Het was een gemixt gezelschap van nieuwe gezichten vol frisse energie die klaarstond om aan een nieuwe opleiding en de daarbij behorende introductieweek te beginnen. Voor de tweede keer speelde ik voor tien “introductiekids” de rol van intromamma. Dat is, bij nader inzien, best een groot gezin.
Het werd een week vol spelletjes, met klassiekers als komkommerneuken, befbal en het bescheidener vooroordelenspel. Allemaal bedoeld om elkaar beter te leren kennen. Niets is daarbij te gek voor intromamma’s en andere begeleiders. De toewijding is groot, ook als je door vijftien enthousiaste koprollen de dag erna met hoofdpijn en spierpijn moet bekopen. Of als je na het beslissende moment bij het touwtrekken gelanceerd wordt. Niet alleen bij de nieuwe studenten ontstonden vriendschappen. Ook binnen de crew werd door dit soort situaties heel wat afgelachen.
In één week zag ik nieuwe studenten langzaam loskomen en uit hun comfortzone treden. En ik zag nieuwe vriendschappen ontstaan, wie weet wel levenslange. Drie jaar geleden stond ik daar; een verlegen meisje van het platteland dat er erg aan moest wennen voortdurend media en mensen om zich heen te hebben. Een meisje dat echt nog een meisje was. Een meisje dat ik nu soms bijna niet meer terug ken.
Deze week is toch echt het nieuwe schooljaar begonnen. Voor mijn kids is het hun eerste jaar waarin ze veel nieuws te wachten staat. Voor mijzelf is het mijn laatste jaar waarin ik jullie in mijn komende columns in deze Win ga vertellen hoe dat jaar verloopt. Een goed begin is het halve werk, met zo’n intro kan ik een nieuw jaar weer aan!
Josien Feitsma is vierdejaars journalistiek.
