Onze columnist DATA loopt regelmatig over de campus. Met een scherp oog voor detail.
Zat van de week te lunchen in de C-kantine. Luisterde naar een gesprek van een stel nieuwe studenten die net begonnen waren aan hun studie. Iets met commerciële economie. Ze keken elkaar glazig aan, waren nog net niet van hun stoel gevallen van verbijstering. Ze waren voor een middelmatige salade en een broodje met heel veel ijsbergsla en een lik filet americain ruim 6 euro kwijt geweest. Patat met een kroket was goedkoper geweest, zo was ze opgevallen. Maar ach, ze wilden iets gezonder gaan leven. Dat hadden ze dus direct afgeleerd. Nu de studiefinanciering niet langer een gift was maar een soort omgekeerde staatslening, hadden ze toch een beetje financiële compassie verwacht in de hogeschoolkantine. Ik hoorde ze zeggen dat ze het morgen dan maar bij de X-kantine gingen proberen, misschien was het daar goedkoper. Dat was het moment dat ik me met het gesprek ging bemoeien.
“Bespaar je de moeite, die kantine wordt door dezelfde horecabaas uitgebaat. Zelfde prijzen”, zei ik. Ze vroegen me of er geen broodjeszaak of supermarkt in de buurt was.
“Helaas, allemaal te ver weg. Voor je soepje en je koffie ben je afhankelijk van dezelfde aanbieder. Ze hebben hier alle horecalocaties in beheer.”
“Ik zal het je nog sterker vertellen,” zo ging ik verder, “als ik hier als medewerker een borrel wil organiseren voor mensen uit het werkveld, dan mag ik niet even bij de supermarkt een krat bier en een paar zakken chips kopen. Nee, dan moet ik dit afnemen van diezelfde horecaboer. En die rekent 2 euro per flesje bier. Een soort gedwongen winkelnering dus.”
“Maar dan heeft die horecaboer toch een monopolie?”, zei een van de studenten slim. Had kennelijk niet stiekem op facebook gezeten toen dit onderwerp behandeld werd tijdens economie in Havo 3. De student vertelde dat hem op de open dag door een of andere manager was voorgehouden dat Windesheim een ondernemende en innovatieve Hogeschool was. Konden er dan geen innovatieve en jonge horecaondernemers binnengehaald worden? Die lekker met elkaar kunnen concurreren? Hij kende nog wel een barista die een net koffiebar begonnen was…
Een andere student in het clubje had kennelijk opgelet bij de geschiedenisles in Havo 2: “Maar dan hebben we hier op Windesheim toch een beetje een situatie als vroeger in de communistische landen, maar dan in het klein?, met kunstmatig hoge prijzen en nauwelijks innovatie?”
Als grap nam hij het woord “communistische gaarkeuken” in de mond.
“Dat zijn jouw woorden.”, zei ik.
DATA
