Militairen goed voorbereid naar Irak dankzij Windesheimstudenten
08 september 2016 – Vijftien studenten van de lerarenopleiding Engels hielpen Nederlandse militairen met de voorbereidingen van hun trainingsmissie naar Irak, waar ze Irakese soldaten ‘vechttraining’ gaan geven. Op de kazerne in Havelte leerden de militairen de do’s en don’ts over vertalen en didactiek.
“Als je op het nieuws iets hoort over Irakese soldaten, denk je meteen aan een georganiseerd leger. De soldaten zijn echter gewone burgers met een geweer, die het zonder enige strategische ervaring opnemen tegen de IS,” vertelt Hanno van Boven (22), vierdejaars lerarenopleiding Engels. “Iedere familie wordt geacht om mensen naar het front sturen. Dus het zou daar zomaar kunnen dat je neefje van achttien een geweer in zijn handen geduwd krijgt, zo van: ‘succes ermee’. Onvoorstelbaar toch?”
Hanno: “Het geloof speelt daarin ook een rol. Mensen rennen zo een munitieregen in, terwijl ze ‘Insjallah’, oftewel ‘als God het wil’, roepen. Dat je ook maatregelen kunt nemen door tactisch te werk te gaan en een kogelwerend vest te dragen, is echt een openbaring voor ze. De Nederlandse militairen leren ze dit.”
Jip en Janneketaal
In de eerste week van juli hielpen de studenten in duo’s groepen van zo’n tien bewapende beroepsmilitairen met het finetunen van hun lessen. Rood-witte linten op het grasveld van de kazerne stelden de muren van een vijandelijk gebouw voor. Eén militair gaf uitleg over hoe je daar veilig naar binnen kunt, terwijl de tweede de handelingen voordeed. De overige militairen speelden de rol van Irakese strijders en zaten onder een camouflagenet te luisteren. Hanno: “En wij vertaalden van het Engels naar het Nederlands. Zo ontdekten ze of hun uitleg goed werd vertaald door iemand zonder verstand van het militaire jargon. In het Engels kun je dat nog controleren, maar in Irak wordt het meteen vertaald naar het Arabisch. Dan moet het in één keer goed gaan. Om ruis in de vertaling bij voorbaat te voorkomen, hebben we ze geholpen om alles in Jip en Janneketaal uit te leggen. En de combinatie van uitleg en uitbeelding helpt daarbij.”
‘Gebrek aan kennis kost
Irakezen het leven’
Tijd voor een lolletje was er tussendoor echter ook: “Een militair die een Irakese strijder speelde, liep tijdens een oefening bijvoorbeeld overdreven lomp de zogenaamde ruimte van de vijand binnen, terwijl in de uitleg uitgebreid aan bod was gekomen dat je alle hoeken van de ruimte eerst gestructureerd moet inspecteren. Iedereen lachen, maar het was erg frustrerend voor degenen die lesgaven. Ze weten immers dat hun collega echt wel weet hoe het werkt. Maar het kan zomaar gebeuren dat een Irakese soldaat dat doet en daar moeten ze wel op voorbereid zijn.”
Bakkiepeukie
Ondanks het serieuze doel van de dagen op de kazerne, was de sfeer tussen de oefeningen door voornamelijk ontspannen. “De militairen hebben dan wel een indrukwekkend uniform aan en dragen een mitrailleur, maar verder zijn het gewoon mensen van mijn leeftijd. Ze hebben alleen een heel andere carrièrekeuze gemaakt dan ik.” Tussen de lessen door was er geregeld tijd voor een pauze. “Dan deden we samen een ‘bakkiepeukie’, zoals ze het daar noemen. Het zijn echt rauwdouwers, maar tegelijkertijd ook ontzettend gemotiveerd, dat was fantastisch om te merken. Ze werken heel gedisciplineerd en willen ertoe doen.”
“Voor velen van hen is het de eerste uitzending. Ze kunnen eindelijk doen waarvoor ze zijn opgeleid: op een concrete manier bijdragen aan vrede en veiligheid in het gebied. Ze hebben erg veel zin om te gaan, zelfs in de wetenschap dat er zomaar een mortier op hun kamp kan vallen. Daar heb ik echt respect voor.”
Bommen en boobytraps
Door stil te staan bij de dagelijkse realiteit in het oorlogsgebied, werd Hanno zich bewuster van de veiligheid in Nederland. “Boobytraps en bommen zijn daar de dagelijkse realiteit. Ik ben ontzettend blij dat ik voordat ik mijn les start geen wapeninspectie hoef uit te voeren en op het einde van de dag de deur van mijn klaslokaal achter me dicht kan doen, in de wetenschap dat de school er morgen nog staat. Je staat er in Nederland niet bij stil, maar in Irak is dat allesbehalve vanzelfsprekend.”
Heeft Hanno nou ook het gevoel een bijdrage te hebben geleverd aan de trainingsmissie? Hanno: “Ik hoop dat hun lessen in Irak dankzij ons beter gaan. Maar zij stappen het vliegtuig in en leveren het échte werk. Ik zou het niet willen doen!”
Janine Sterenborg
Foto boven: Gerben Rink
