Alle Dagen Dromerig

Studeren kan knap lastig zijn.  Zeker als je een functiebeperking hebt. Studente Els Klaui vertelt over haar studie-ervaringen op Windesheim.

Tuurlijk wil ik wel een column schrijven over studeren met een functiebeperking! Ik heb immers altijd al eens willen ontdekken of ik een beetje aanleg heb voor het schrijven van verhalen. Er gebeuren altijd zo veel te gekke dingen in mijn hoofd dat het haast zonde zou zijn om dat niet met anderen te delen. Avonturen zijn immers leuker om samen te beleven, toch? Maar hoe maak ik van die duizenden gedachten een pakkend en begrijpelijk verhaal? Ik ben helemaal niet kort en bondig.. Kan ik eigenlijk wel helder overbrengen wat ik in gedachten heb? Een piepklein stukje uit die onwijze wirwar in mijn hoofd omvormen tot iets wat voor een ander van toegevoegde waarde zal zijn? De lezer een stukje laten meegluren in de gedachten van een ADD’er, als een soort van kijkdoos.

Kijk, dit is mijn controlekamer en hier gebeuren allemaal dingen. Maar er gebeuren vooral ook dingen die niet moeten gebeuren en dat wat wél moet gebeuren, gebeurt dan weer niet. Iemand met ADD is overwegend van het onoplettende type, ADHD zonder hyperactiviteit. Of beter gezegd: waarbij de hyperactiviteit enkel in het hoofd aanwezig is. Een concentratiestoornis waarbij een stapje wordt overgeslagen tussen het vermogen en het daadwerkelijke uitvoeren.

Gisteren was ik bijvoorbeeld mijn peuken kwijt, terwijl ik zeker wist dat ik ze eerder die avond nog in mijn handen had onderweg naar mijn kamer. Ik kon maar niet begrijpen dat ze nergens meer te vinden waren. Ik heb ergens een zwart gat op mijn bureau waar alles in verdwijnt, dat kán niet anders! Stel je voor, een kleine ruimte ter grootte van een tennisbal waarin de zwaartekracht dusdanig sterk is dat niets eraan of eruit kan ontsnappen. Het zou een beter excuus zijn dan ‘de hond heeft mijn huiswerk opgegeten’. Zo’n zwart gat kan best voordelig zijn. Je kunt er je vieze vaat in gooien en andere rommel, vlak voordat je bezoek krijgt. Zo’n fenomeen zou trouwens ook gelijk verklaren waarom toch steeds alle tijd uit mijn vingers glipt! Maar nee, niks van dat, de peuken lagen blijkbaar gewoon in het keukenkastje waar ik bij binnenkomst op zoek was gegaan naar een blikje tomatenpuree….

Hoe kwam hier ook alweer op? Oh ja, ik wilde de lezer laten meegluren in de gedachten van een ADD’er. Gelukt?

Els Klaui
derdejaars global project & change management en algemeen bestuurslid van SCHIB, platform voor studeren met een functiebeperking.