Student beleeft avontuur als bondscoach van Tuvalu
Van jeugdtrainer in Almelo tot bondscoach van Tuvalu, een eilandengroep in de Grote Oceaan. Het overkwam sportkundestudent Joost van Heteren. Afgelopen zomer was hij vijf weken lang de voetbalcoach van het piepkleine landje.
Al vanaf zijn veertiende staat Joost (21) wekelijks op het voetbalveld als jeugdtrainer. Na een avontuur in Brazilië, waar hij gedurende een maand een zogenoemde favela-club coachte, wilde hij vorig jaar wederom naar het buitenland. Joost: “Het begon als een gekke ingeving: het zou toch krankzinnig zijn als ik bondscoach zou kunnen worden? Iedereen die ik het vertelde moest er keihard om lachen, en toen wist ik: dit is een goed idee. Dus ging ik op zoek naar een mogelijkheid en die vond ik met Tuvalu.” De eilandengroep, dat 12.000 inwoners telt, wil graag lid worden van de wereldwijde voetbalbond, de FIFA. Daarom verwelkomt Tuvalu buitenlandse trainers die het voetbal vooruit willen helpen. “Foppe de Haan is er al eens bondscoach geweest en ik zocht uit hoe dat was geregeld. Ik kwam uit bij een Nederlandse stichting die het voetbal op Tuvalu ondersteunt. Via hen kwam ik in contact met de voetbalbond. Er waren meerdere trainers in de race voor de functie van bondscoach en ik ben het geworden. Waarom precies, daar ben ik zelf ook nog steeds niet achter.”
Nationale bekendheid
Toen hij afgelopen zomer na drie dagen reizen eindelijk landde op Tuvalu, zag hij door de vliegtuigraampjes een hele menigte naast de landingsbaan staan. “Al die mensen zwaaiden naar ons, dus ik zwaaide terug. Ik had geen idee, ik dacht dat het gebruikelijk was daar.” Maar toen stapte hij als laatste passagier het propellervliegtuig uit. “Zo’n kabaal had ik nog nooit in mijn hele leven gehoord. Geklap en gejuich, echt niet normaal. Ik keek nog achter me of het misschien voor de piloot was, maar het was voor mij. Het was echt voor mij!”
Omdat een paar dagen voor zijn aankomst een interview met de kersverse bondscoach op Facebook was gepost, wist het hele eiland al wie hij was. “Mensen riepen ‘hé, coach!’ als ik langs kwam lopen en vroegen of ik bij ze wilde komen eten. Ik werd zelfs uitgenodigd voor verjaardagen en bruiloften. Supergaaf!”
Kantoor in regeringsgebouw
Voetbal is de populairste sport van Tuvalu. Er zijn in totaal acht clubs en die vertegenwoordigen allemaal hun eigen eiland. “Maar het niveau is niet optimaal: de hoofdtrainers weten eigenlijk niet wat ze doen en geen enkele club heeft een jeugdopleiding. Dat zie je terug in het veld. Al die jongens kunnen redelijk voetballen, hoor. Ze hebben een prima balbeheersing en zijn fysiek in orde, maar er zit geen structuur in het spel.”
Al snel kreeg Joost een laptop, scooter en een kantoor in het regeringsgebouw. Hij gaf les aan de trainers van de clubs, ontwikkelde een spelregeltoets en legde een spelersadministratie aan. “Maar het grootste probleem was het ontbreken van een goede opleiding voor jonge voetbaltalenten. Daarom heb ik jeugdtrainers opgeleid en een jeugdacademie opgericht.”
Nationale elftal
Joost trainde ook het nationale elftal. “Dat deden we op de landingsbaan, want in de twee voetbalvelden die het eiland rijk is, zaten vlijmscherpe stenen en enorme holen van krabben die vanuit de grond naar boven kwamen.”
Tuvalu speelde geen interland onder zijn leiding. Wel speelde zijn ploeg een oefenwedstrijd tegen één van de clubs. “Dat ging best goed. Onze beste speler was Okilani Tinilau. Die man is de held van het land. Hij beoefende alle sporten en was ook overal de beste in. Zijn enorme werklust onderscheidde hem van de andere spelers. Waar iedereen een half uur voor de training nog lekker aan het eten was, stond hij al een warming-up te doen. Die zelfdiscipline is zeldzaam daar.”
Expeditie Robinson
Hoewel zijn Tuvaluaanse avontuur absoluut geen luie vakantie was, genoot Joost volop van het land. “Tuvalu bestaat uit een heleboel tropische eilanden, zoals je die kent uit bijvoorbeeld Expeditie Robinson. Op mijn vrije zondagen ging ik vaak met een bootje de oceaan op om te vissen. Dolfijnen en zeeschildpadden zwommen voorbij en er was redelijk veel koraal, dus je kon er mooi snorkelen. Vaak meerden we aan bij één van de kleine onbewoonde eilandjes. Kampvuurtje maken, naar de sterren kijken… Ja, het was daar echt fantastisch.”
Klaar met reizen is de huidige jeugdtrainer van SV Almelo nog lang niet. “Momenteel ben ik in gesprek met meerdere voetbalbonden, jeugdacademies en clubs op verschillende continenten. De kans is groot dat ik komende zomer weer een buitenlands avontuur aanga.”
Hielke Jan Borger
