Christina Rahmati en Rima Minasian (beiden van de lerarenopleiding geschiedenis) studeren het komende semester in het buitenland. Christina vlakbij New York, Rima in Moskou. Ze schrijven elkaar brieven over hun belevenissen.
Terwijl ik dit bericht aan het schrijven ben, lig ik te zonnen op één van de vele mooie stranden van Miami Beach. Dat ik vanochtend een melding van Nu.nl kreeg dat er een zware sneeuwstorm wordt verwacht in NYC (waar we vanaf donderdag een paar dagen zullen verblijven) probeer ik zoveel mogelijk te vergeten.
De reis hier naartoe ging helaas minder soepel dan verwacht. In eerste instantie waren we bezig om een hele planning te maken hoe we vanaf onze campus op het vliegveld moesten komen. Gelukkig had Lieke (een andere exchange student) iemand van de universiteit gesproken die ons wel naar het vliegveld wilde brengen. Helaas was Lieke één essentieel punt vergeten door te geven: we zouden vliegen vanaf LaGuardia in plaats van Newark, dat veel dichterbij is.
Dus toen we zaterdagochtend vol enthousiasme aankwamen op het vliegveld, kregen we allemaal een hartverzakking: we stonden op de verkeerde plek. Gelukkig was het andere vliegveld ‘maar’ veertig minuten verderop en waren we ruim op tijd vertrokken, dus hadden we genoeg tijd om alsnog onze vlucht te halen. Eenmaal aangekomen op het (juiste) vliegveld, kwamen Lieke en ik erachter dat de koffer die we deelden zeven kilo te zwaar was…
Dertig euro lichter en vijf uur later waren we dan eindelijk in Miami. Helaas had de bus richting 
ons hostel er niet zo heel veel zin in, waardoor we er in totaal vijf uur over hebben gedaan om op de plaats van bestemming te komen. Ondertussen hadden we alleen nog maar ontbeten, en vrouwen die tien uur achter elkaar niets hebben gegeten kun je beter niet in je buurt hebben. En dat de kamer in ons hostel zo groot is dat je er nauwelijks je kont kunt keren, ach, dat kan er dan ook nog wel bij. Maar ondertussen begin ik wel een beetje verliefd te worden op Miami. Dertig graden, lekker eten, de omgeving; het is zo vervelend hier!
Kus, Christina
