Journalistiekstudent Vincent schrijft poëzie recht uit het hart
Dichten is voor Vincent Corjanus de perfecte uitlaatklep. Een leven zonder kan hij zich niet voorstellen. “Ik kan van alles kwijt in mijn gedichten en door mijn gedachten op papier te zetten, schrijf ik ze van me af.”
Als achtjarige jongen raakt eerstejaars journalistiek Vincent (nu 21) gefascineerd door de melodieën en teksten van zanger Frank Boeijen, dankzij zijn ouders die vaak zijn dvd’s opzetten. Hij start met het schrijven van liedtekstjes. “Die waren natuurlijk van niveau nul, ik was nog een kind. Maar door de jaren heen werden de teksten steeds korter, meer poëzie dan songteksten. Op een gegeven moment liet ik ze aan een vriendin lezen.” Zij raadt Vincent aan om zijn teksten naar een uitgever te sturen. “Ik dacht: die loopt hard van stapel! Maar ja, ik had niks te verliezen. Vijf maanden later stond ik ineens op de presentatie van mijn eerste bundel!”
Een nog grotere verrassing komt als Vincent in zijn thuisstad Kampen naar een optreden van Frank Boeijen gaat. “Ik kwam hem vooraf buiten tegen en ik gaf hem een exemplaar van mijn dichtbundel. Dat wilde ik graag doen omdat hij een grote inspiratiebron is geweest en nog steeds is. Ik verwachtte eigenlijk dat de bundel stof zou gaan verzamelen. Maar ’s avonds droeg hij tijdens zijn show mijn gedicht Wonder voor! Heel bijzonder, ik wist niet wat me overkwam. Na afloop zijn we samen de kroeg in gedoken.” Vincent gaat nog steeds regelmatig naar zijn shows. “In maart stond hij in Harderwijk, na afloop praatten we in de kroeg over zijn muziek en mijn ideeën voor mijn volgende dichtbundel. Hij vond ze tof!”
Natuurlijk de liefde
Al op zijn zestiende brengt Vincent zijn eerste dichtbundel uit, getiteld Woorden wonen in huizen, met grotendeels autobiografische teksten over liefde, tijd en dingen die hem opvallen aan de wereld. Van deze bundel verscheen onlangs een herdruk. “Ik heb wat kleine tekstuele aanpassingen gedaan en foto’s toegevoegd. Een gedichtenbundel is een soort van poëtisch fotoalbum: als ik een gedicht teruglees, ben ik even helemaal terug in het moment waarop ik het heb geschreven.”
Inmiddels heeft Vincent vier bundels op zijn naam: na Woorden wonen in huizen (2012) verschenen De zichtbare ziel (2013), Sporen van de zon (2015) en Dromers en dwazen (2016). “Die laatste was best zwaarmoedig. De teksten uit het deel ‘dwazen’ gaan over afscheid nemen en aanslagen. Zwaarmoedigheid is niet verkeerd, maar je moet er niet in blijven hangen. Ik wil nu een hippie-bundel uitbrengen die een en al positiviteit bevat en daarmee het mooie van het leven laten zien. En dat is natuurlijk de liefde! Niet eens heel cliché de liefde tussen man en vrouw, ook vriendschap en familie is liefde. Niet iedereen staat daarbij stil.”
Inspiratie voor zijn gedichten haalt Vincent uit van alles, zoals reizen: “Ik zie reizen als een investering in mezelf, want reizen verrijkt je: je ontmoet nieuwe mensen, ziet nieuwe gebouwen, kunst en je leest literatuur. In februari was ik in Milaan, op een prachtig pleintje onder de dom ontstond gedicht na gedicht. De Italianen zijn ook heel warm en open. De eigenaar van mijn hotel bedankte me bij vertrek uitvoerig voor mijn bezoek, ik dacht even dat hij in tranen uit zou barsten omdat ik wegging! In Nederland zijn we daar veel te nuchter voor. Ik ben zelf helemaal niet nuchter, mensen noemen me wel eens een zweefteef. Dat vind ik niet erg, maar het is ook niet verkeerd om terug te keren naar de grond.”
Kracht in eenvoud
Vincent ontdekt niet alleen graag nieuwe plekken, hij experimenteert ook met nieuwe vormen om zijn teksten te presenteren. “Ik heb vorig jaar een aantal zwart-wit video’s uitgebracht waarin ik mijn gedichten voordraag. En in januari stond ik op de poëzieweek in Enschede, daar heb ik voor het eerst een paar zelfgeschreven liedjes op gitaar gespeeld. De afwisseling tussen poëzie en muziek werkte goed.” In juni speelt Vincent op het Full Color Festival in Kampen. “Dan ga ik waarschijnlijk alleen maar liedjes spelen. Ik ben geen Keith Richards op gitaar hoor, het gaat mij om de tekst. Ik hou het simpel: in eenvoud zit de meeste kracht.”
Tekst: Janine Sterenborg
Foto: Herman Engbers
Speeddichten op Bevrijdingsdag
Tijdens het bevrijdingsfestival in Zwolle gaat Vincent ter plekke persoonlijke gedichten voor bezoekers schrijven. Wil je een handgeschreven gedicht van Vincent mee naar huis? Kom dan op 5 mei naar het Windesheim Theater, halverwege het hoofdveld aan de linkerkant van het hoofdpodium.
