Christina Rahmati en Rima Minasian (beiden van de lerarenopleiding geschiedenis) studeren het komende semester in het buitenland. Christina vlakbij New York, Rima in Moskou. Ze schrijven elkaar brieven over hun belevenissen.
Mijn tijd in Moskou is alweer bijna voorbij. Vanochtend heb ik met tranen in mijn ogen mijn tickets besteld voor de terugreis naar ons ‘koude’ kikkerlandje. Waar overigens niks van waar is. Want 4 juni viel hier namelijk nog een sneeuwbui. Over koud gesproken dus!
Ik heb tijdens dit semester veel gezien en veel gedaan. Van het drukbezochte Kremlin, tot de simpele wandelingen langs de Moskou-rivier. En wat ik ook zeker niet zal vergeten: de drankjes op de 53e verdieping van Moscow City, met een uitzicht over de stad dat met woorden niet te beschrijven is.
Ik heb ook ‘even’ een vlucht geboekt naar Jerevan, om mijn verjaardag daar te vieren. Eerder dit semester heb ik ook Sergiev-Possad, Vladimir, Jaroslavl, Alexandrov, Rostov aan de Don en Chaltr bezocht. En vlak voor mijn terugreis naar Nederland ga ik eerst nog een weekend naar Sint Petersburg.
Het zijn de kleine dingen die ik zo leuk vind aan Rusland. Om drie uur ‘s nachts naar een 
restaurant gaan bijvoorbeeld. En dat een Russische veteraan zichzelf vervolgens uitnodigt aan je tafel, een fles vodka tussen ons in plaatst en zonder iets te zeggen de shotglazen inschenkt: “Nazdarovia!”
Tijdens mijn periode hier in Moskou heb ik geen last gehad van heimwee. En nu het tijd is om te vertrekken heb ik vooral een heel voldaan gevoel. Al vind ik het heel jammer om Rusland achter me te laten, er wacht veel op mij thuis in Nederland. En dat maakt het afscheid nemen weer een stuk gemakkelijker!
Kus,
Rima
