Windesheimmedewerker Wim Bovendeert werkt (via sabbatical verlof) in Griekenland als vrijwilliger voor Bridge2, een NGO die steun verleent aan de tienduizenden vluchtelingen uit vooral Syrië en Irak die daar in kampen zitten. Voor de win’ maakt hij een verslag gemaakt van zijn ervaringen.
“Voor wie eens goed afstand wil nemen van Windesheim en het voornemen heeft meer te relativeren is een paar weken werken in een Grieks vluchtelingenkamp aan te bevelen.
Op een oude militaire basis, vlak bij Veria, een mooi op een berghelling gelegen stadje, niet ver van de grens met Macedonië, verblijven zo’n 250 vluchtelingen vnl. uit Syrië.
Het zijn gezinnen met kinderen en baby’s, alleenstaande mannen en enkele alleenstaande vrouwen. Sommige zitten al meer dan een jaar in het kamp, sommigen nog maar net. Een paar groepjes zijn pas aangekomen uit Evros, een plaatsje aan de grens met Bulgarije en Turkije waar ze zijn opgepakt omdat ze illegaal de grensrivier zijn overgestoken. Ze hebben in een detentiekamp gezeten en zijn slecht behandeld.
De afgelopen tijd zijn veel vluchtelingen van dit kamp doorgereisd naar Athene als volgende stap in een lange onzekere bureaucratische procedure om asiel te krijgen in een lidstaat van de EU.
Ik werk met een paar vrijwilligers voor Bridge2, een kleine NGO die flexibel inspeelt op wat de vluchtelingen ter plekke nodig hebben aan basisvoorzieningen zoals voedsel, kleding, schoeisel en medische voorzieningen. Dit in aanvulling op waar de grote maar ook logge, bureaucratische vluchtelingenorganisaties (UNHCR en IRC) voor zorgen.
Zo heb ik op de markt een partij schoenen gekocht voor het provisorisch ingerichte “schoenwinkeltje” in het kamp en we zorgen voor voedsel pakketten die nu met o.a. dadels zijn afgestemd op de behoefte tijdens de ramadan. Daarnaast organiseren we activiteiten voor de kinderen en word ik door een van hen geholpen in de moestuin waar de tomaten, door het warme weer al bijna rijp zijn.
Het flexibel kunnen inspelen op de situatie is erg belangrijk omdat die constant verandert. Afhankelijk van de fase in de procedure hebben sommige vluchtelingen niets en hebben andere eigen geld of een kleine uitkering in de vorm van een zg. “cashcard”. Maar ook als het gaat om de samenwerking tussen de grote vluchtelingenorganisaties, de overheid en de militairen raken vluchtelingen vaak verstrikt in de bureaucratie en komen ze tussen wal en schip. Zo kon b.v. een klaslokaal dat was ingericht voor onderwijs voor de kinderen niet in gebruik genomen worden omdat de overheid vereist dat in ieder klaslokaal stromend water aanwezig is. Een kleine NGO kan direct inspelen op de situatie en gaat om de bureaucratie heen.
Bridge2 (zie ook de Facebookpagina) is een initiatief van Sarah Griffith die sinds 2004 ervaring heeft in het geven van noodhulp. Ik leer haar kennen als een betrokken kordate dame die haar zaken goed op orde heeft en professioneel aanpakt.
Corry Aarnoutse, die al eerder met Bridge2 in deze regio heeft gewerkt en ikzelf zijn van 8 tot 23 juni in het vluchtelingenkamp. Mocht je meer informatie willen hebben neem dan contact met me op (tel. 06-17762161 of w.bovendeert@raalterwoold.nl )”
