Anne van de Weg, student Master of Educational Needs, is gek op rugby en het leven er omheen. Ze doet verslag van haar wilde belevenissen op (en naast) het rugbyveld.
Het mooie aan rugby is dat er voor elke vrouw (of man, for that matter) een plekje is op het veld. Of je nou een skinny bitch bent, een #fitgirl, een gezellige dikkerd, een langgerekte darm of een combinatie van dit alles: je bent welkom en je zult hoe dan ook jouw eigen, unieke plek tussen de andere veertien dames op het veld vinden!
Zo sta ik al jaren tussen de voorwaartsen. Dit zijn de meiden die het ‘betere beukwerk’ leveren. We zijn niet per se supersnel, maar hebben wél sterke lijven en gebruiken onze kracht vooral in de scrums en rucks: behoorlijk fysiek dus.
Behalve de voorwaartsen, hebben we ook de meiden ‘in de lijn’. Doorgaans zijn dit de meiden die iets ranker gevormd zijn, goed kunnen rennen en een bepaalde lichtvoetigheid hebben. Er zijn enkele stereotypen binnen de rugbysport: voorwaartsen zijn lomp, lui van aard en drinken en eten veel (en vet). Lijners daarentegen zijn ijdeltuiten die snel op hun teentjes zijn getrapt en leven op voedzame proteïneshakes en biologische peulvruchten.
Ik voel me thuis bij de voorwaartsen. Ik hou van veel eten en drinken. Ik hou van het betere beukwerk. Ik hou van stinkende meidenoksels in een ruck en de ruwe broekjes langs mijn wangen tijdens een goeie scrum.
Afgelopen zondag stonden we met tweeëntwintig dames sterk op een veld in Hilversum. We speelden met veel nieuwe meiden en dus ook veel speelsters die hun ‘vaste’ plekje op het veld nog moeten vinden. De eerste helft speelde ik vertrouwd bij mijn troepje voorwaartsen en schreeuwde ik de nieuwelingen met me mee het veld over.
In de rust stonden we dik voor, maar toen werden de wissels meegedeeld: of ik ook de lijn in kon. Natuurlijk, dacht ik, doe ik even! Zelden heb ik me zo ontheemd gevoeld op een rugbyveld. Tijdens de kick-off riep onze kicker Stephanie: ‘VOORWAARTSEN RECHTS EN LIJN LINKS!’ En daar stiefelde ik stom naar rechts. ‘ANNE, NEEHEE! Je staat nu in de lijn!’ Kak, is ook zo. De tweede helft was veertig minuten lang een ‘herontdek je plekje’.
Ter plekke besloot ik dat er nog een subcategorie moet komen binnen onze stereotypes. Ik stel voor: ‘De Voorlijn’. Eten en drinken als een voorwaartse en kunnen rennen als een lijner. Ik werk eraan.
Jahoee.. helemaal goed verwoord. Als (mannelijke) Clustergenoot (want ARC-er) ben ik het helemaal met je eens. Daarnaast hebben we ook nog wel ruimte voor mensen langs de lijn en aan en achter de bar. De 4e kolonne als het ware