Wouter Dijks, vierdejaars small business & retail management, studeert dit semester in de stad Daegu, in Zuid-Korea. Voor win’ doet hij verslag van zijn belevenissen.
Ik ben naar de gedemilitariseerde zone geweest, ook wel bekend als het grensgebied, of de DMZ. De tour was echt een van de meest bijzondere ervaringen die ik tot nu toe heb gehad! Gedurende de tour voelde ik onder de medereizigers voortdurend een lichte spanning, omdat zij (net als wij) wisten dat er bepaalde risico’s waren.
Onze gids (oftewel bewaker) vertelde ons over de Koreaanse oorlog, de historie van het neutrale gebied en de gebeurtenissen die bijna geleid hebben tot een volgende oorlog. En over Noord-Koreaanse arbeiders die in dienst zijn van de Zuid-Koreaanse overheid. Deze werkers krijgen ongeveer 65 dollar per maand betaald, waarvan 60 dollar naar de NK-overheid gaat…
Iedere pauze krijgen ze, naast een lunch, ook een soort choco-cakeje waar ze echt gek op zijn, maar niet opeten. Deze choco-cakes zijn namelijk ontzettend veel waard in Noord-Korea. Daarom is het ieder jaar feest als de bonussen uitbetaald worden. Want de Noord-Koreaanse arbeiders accepteren dan geen geld, maar wel extra choco-cakejes. Zo wordt er indirect toch voor gezorgd dat hun familie in Noord-Korea gevoed kan worden.
Daarna reisden we naar Gwangju, in het westelijke gedeelte van Korea. Deze stad is vergelijkbaar met Daegu, maar dan iets iets kleiner en zeer beroemd vanwege de studentenopstand in 1980. Tijdens deze opstand werden de wapens opgepakt tegen de toenmalige militaire regering.
Ook hebben we de omgeving bezocht. Na een drie uur durende busrit kwamen we aan bij groene theevelden, een fantastische locatie om te bezoeken. Vooral voor natuurliefhebbers is het een fantastisch uitzicht en een kans om het pure Korea te zien! Foto’s kunnen niet beschrijven hoe mooi de omgeving daar was.
De laatste dagen van ons uitstapje hebben we doorgebracht bij de Mihwangsa Tempel, waar we ook een nachtje mochten blijven slapen. Hier maakten we kennis met het boeddhisme en het leven van monniken. Dit is veel zwaarder dan ik dacht: vooral het lange mediteren en het ochtendgebed, en dan met name de houding die aangehouden moet worden, omdat wij als Westerlingen deze vormen zelden tot nooit gebruiken.
De laatste dag hebben we een berg beklommen om over het gebied uit te kunnen kijken. Deze klim was maar 600 meter, echter was de helling zo steil dat we zo nu en dan gebruik maakten van touwen of over rotsblokken moesten klimmen. Het moment dat de we de top bereikten was onbeschrijfelijk!
Having a good one,
Wouter
