Anna Sophie Bakker, eerstejaars journalistiek, schrijft voor de win’ gedichten en columns over het studentenleven.
Blue Monday
Het is het begin van een lange eerste dag van een nieuwe week. Maandagochtend, zo’n dag waarop ik eigenlijk mijn bed niet uit wil komen. En ik stiekem, heel stiekem mijn trein wil missen. Maar goed, dat doe ik niet. Half slapend fiets ik naar het station, om daar vervolgens te wachten tot een nieuwe dag weer kan beginnen.
Meestal zit ik ergens in de stilte coupé, vaak op hetzelfde plekje bij het raam. Weggedoken in mijn jas, benen tegen de verwarming aan en mijn hoofd tegen het raam. Even verder slapen. Waarna ik dus soms echt in slaap val en ik ineens wakker schrik. Dit was maandagochtend weer het geval. Een gênante bedoening, dat kan ik je vertellen. Haar wat zo erg door de war zit dat er misschien wordt gedacht dat ik een nieuwe trend zet. In het touperen.
Ik pakte dan ook mijn haarborstel om mezelf weer wat te fatsoeneren. Ik keek uit het raam, maar zag niet alleen mezelf. Een man verderop zat me aan te staren. Ik keek hem aan. Wat echt een morsig type. Scheve stropdas, gekreukelde blouse, en een hele foute broek. Ik wendde mijn blik af, maar voelde dat ik nog aangestaard werd. Ik keek op en ja hoor, de man bleef ongegeneerd kijken. Gelukkig waren we bijna in Zwolle. Na het stoppen van de trein haastte ik me dan ook naar buiten toe.
Het was druk, de menigte liep langzaam over het perron. Ik slenterde erachter aan maar kon er niet meer tegen. In mijn gedachten stond dat vage mannetje alweer achter me. Snel haalde ik wat mensen in, hopend dat ik hem al afgeschud had. Ik keek om me heen. De man was nergens te zien. Toch had ik de hele weg naar school het idee dat er iemand achter me aan liep. Ik concludeerde dat ik mezelf niet gek moest maken. Misschien toch maar wat minder thrillers lezen.
Eenmaal aangekomen op school liep ik ineens achter iemand die wel heel erg op de man uit de trein leek. Zou het hem zijn? Net toen ik besloot snel ergens een gang in te lopen, draaide hij zich om. Volgens hem had ik een streep van lippenstift op mijn wang. Kan deze dag nog gênanter? En ik mij nog afvragen waarom hij zo keek. Ik besloot voortaan maar niet zo snel te oordelen, zonder deze man die blijkbaar een student is, had ik nu de hele dag voor gek gelopen. Misschien moet ik morgen toch maar wat eerder opstaan…
Anna Sophie Bakker
