Journalistiekstudent Dianne Bleeker kijkt verder dan haar neus lang is en schrijft over alles wat opvalt in haar wereld.
‘Een raadgevend referendum is een vorm van schijndemocratie’, was het antwoord van Alexander Pechtold op de kritiek die D66 kreeg op het afschaffen van dat referendum.
Partijgenoot Kajsa Ollongren speelde hierin de hoofdrol en heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat D66 bij de volgende verkiezingsronde een PvdA’tje pleegt en zichzelf van een aantal zetels berooft. Pechtold probeerde dit met zijn speech over een ‘echt’ bindend referendum te voorkomen. Dat leek te lukken, want hij werd behoorlijk toegejuicht. Is iedereen alweer vergeten dat D66 vorig jaar nog ‘nee’ stemde tegen een bindend referendum?
Achtjarig jongetje
Om eerlijk te zijn heb ik nooit het nut van een referendum begrepen. Alsof een groepje wetenschappers aan een achtjarig jongetje de oplossing van een wiskundige formule vraagt, omdat ze er zelf niet uitkomen. Waarop vervolgens dat achtjarige jongetje de keuzemogelijkheid ja of nee krijgt, terwijl de oplossing toch echt iets gecompliceerder ligt. Het is alsof je Russische roulette speelt met vaak zeer ethische stellingen. Voor of tegen, ja of nee, zwart of wit, terwijl er ook nog 50 tinten grijs zijn.
We moeten af van het idee dat de beste vorm van democratie is dat ‘het volk’ alles mag beslissen. Door het volk een keuze te laten maken over een onderwerp waar geen realistische keuzes bestaan, verliest het volk alleen maar meer vertrouwen in de democratie. Een kat in het nauw maakt rare sprongen, dat hebben we gezien bij Trump, de Brexit en het Oekraïne-referendum. Hebben we daar dan niets van geleerd?
Totaal niet verantwoordelijk
Naar mijn mening is een raadgevend referendum geen vorm van schijndemocratie, maar is een referendum in welke vorm dan ook een schijnoplossing die alleen maar voor meer verwarring en ellende zorgt. Nee, laten we alsjeblieft de mensen die er verstand van hebben, of die er in ieder geval voor geleerd hebben, de beslissingen laten maken. Dan kunnen wij als het mis gaat lekker blijven klagen, om ons daar vervolgens totaal niet verantwoordelijk voor te hoeven voelen.
