Sprinkhaan als snack

Student Peter zet eetbare insecten op de kaart

Insecten als ingrediënt in onze maaltijden: dat is de missie van wereldverbeteraar Peter Links. Met zijn bedrijf BugBug verkoopt hij ze aan bedrijven die ze vervolgens weggeven als relatiegeschenk. Zijn doel: insecten op de kaart te zetten als gezonde, duurzame en smaakvolle bron van proteïne.

“Vlees was vijftig jaar geleden nog een luxeproduct, nu is het onze standaard eiwitbron. Maar onze aardbol heeft niet de capaciteit voor onze huidige vleesproductie”, vertelt de student commerciële economie. “Daarmee vernietigen we de planeet. Willen we over dertig jaar een stabiele leefomgeving hebben, dan moeten we nu iets veranderen.” Een jaar geleden kwam Peter in aanraking met sprinkhanen, krekels en meelwormen. “Een vriend van me vertelde erover en ik werd nieuwsgierig. Naar de smaak, maar ook naar de uitdaging om met marketing de mindset rondom het eten van insecten te veranderen.” En dat is nodig, is zijn conclusie. “De vleesindustrie heeft een grote impact op het milieu. Voor een kilo vlees op ons bord is bijna vijfduizend liter water en twintig kilo voer méér nodig dan voor een kilo insecten. Bovendien groeit de vraag naar vlees wereldwijd. En we kappen oerwouden om meer landbouwgrond te creëren voor veevoer. Kortom: we breken de rimboe af voor onze BigMac.”

Van sushi naar sprinkhaan
De eerste keer dat Peter insecten at, vond hij dat best wel spannend. “Je weet immers niet wat je kunt verwachten. Maar insecten hebben een heel neutrale, nootachtige smaak. Je hebt niet zoiets van: wat is dít?”

Maar hoe krijg je meer mensen zo ver om een meelworm of sprinkhaan in hun mond te stoppen? “Dat is mijn uitdaging. Maar het kan. Neem bijvoorbeeld sushi: koude rijst met rauwe vis. Eerst moest niemand er iets van hebben. Nu is het heel erg populair.”

Peters tactiek: insecten neerzetten als normaal onderdeel van een snack. “Ik verkoop onder andere een mix van nootjes met gedroogde sprinkhanen. Insecten hebben van zichzelf een nootachtige smaak, dus dat past perfect. En als ze onderdeel zijn van zo’n standaard snack, is het minder freaky.”

Dream big, act small
Deze snacks verkoopt hij met zijn bedrijf BugBug nu aan organisaties die bezig zijn met duurzaamheid en die duurzame uitstraling ook in hun catering terug willen laten komen, of door een duurzaam relatiegeschenk te geven. Maandelijks krijgt hij gemiddeld zeven bestellingen van een paar honderd zakjes. Per bestelling is hij zo’n drie uur bezig. “Ik verpak de producten zelf. In een kleine professionele keuken plak ik de labels op de zakjes en vul ik ze. Die kleinschaligheid, daar geniet ik nu van. Dream big, act small: als ik over een tijdje meer bestellingen aankan, kijk ik met plezier terug op deze beginperiode!”

Ondanks het aantal bestellingen dat binnenkomt, krijgt Peter op bijvoorbeeld netwerkborrels regelmatig te horen dat zijn concept niet gaat werken. Opmerkingen als ‘Mensen gaan echt geen insecten eten’ zijn hem niet vreemd. Maar hij is juist blij met deze kritiek: “Veel mensen die iets groots hebben bereikt, zijn tegen zulke reacties aangelopen. Denk bijvoorbeeld aan de ontwikkeling van de elektrische auto. Autofabrikanten zagen er niks in. Maar toen bracht Elon Musk de Tesla op de markt. Ik vind het fenomenaal om te zien wat hij teweeg heeft gebracht in de conservatieve auto-industrie. Dat bracht de ontwikkeling van elektrische auto’s in een stroomversnelling.”

Gas op die krekel
Peter loopt tegen eenzelfde uitdaging aan als Musk. “Ik zeg niet dat een notenmix met sprinkhanen de wereld gaat veranderen, maar ik ben ook aan het pionieren: ik maak iets wat nog niet bestaat.”

Soms is het voor Peter wel frustrerend dat hij niemand heeft die hij als voorbeeld kan nemen. “En om me heen zie ik andere mensen bedrijven starten die heel snel groeien. Bij mij is het een veel langzamer traject.” Dit komt mede door de wetgeving: de Europese voedsel- en warenautoriteit heeft de verkoop van insecten voor menselijke consumptie op een gegeven moment stilgelegd, omdat er geen beleid voor was. Nu is er een gedoogbeleid, maar nieuwe ontwikkelingen zijn pas over een aantal jaar toegestaan.”

Door dit beleid wordt Peter beperkt in wat hij kan doen. Daar ziet hij als echte ondernemer ook meteen een voordeel in. “Ik heb de komende jaren tijd om mijn concept verder uit te werken, ontwikkelingen in de gaten te houden en nieuwe producten te ontwikkelen.” Het maken van bijzondere smaakcombinaties, zoals krekels en lavendel, is een van zijn ideeën. “Daardoor maak je van een insect een delicatesse. Zo haal je de aandacht af van het “rare”. En als over drie jaar de wetgeving rond is? Dan staat er een bedrijf waarvan ik heel duidelijk weet waar het naartoe gaat. En dan kan ik gas geven!”

Janine Sterenborg