Cabaretier, televisieman, 538-columnist en voormalig gymleraar Peter Heerschop sloot het Onderwijsfestival af met een nederige boodschap: “Je mag niemand uitsluiten. Iedereen moet het gevoel hebben dat ‘ie er bij hoort.”
Peter Heerschop (57) kennen we als die prettig grappige televisieman. In verschillende spelprogramma’s weet hij het publiek en de kijker al jaren aan het lachen te krijgen. Wat veel mensen wellicht niet weten is dat Peter zijn loopbaan begon in het onderwijs en deze ervaringen zijn tot de dag van vandaag dierbaar voor hem. “Belangrijke vragen binnen het onderwijs zijn: wie ben je? Waar sta je voor? Wat kunnen jullie voor mij betekenen en wat kan ik voor jou betekenen?” Heb interesse in anderen en leer jezelf en de ander kennen.”
Peter studeerde aan de ALO in Amsterdam en gaf gymles aan verschillende klassen en niveaus. Zijn meest dierbare klas werd een groep vmbo Bouwtechniek-bovenbouwers. “Grote lompe jongens die wel tegen een stootje konden”. Peter gaf ze naar eigen zeggen de zwaarste gymles ooit. Maar hij leerde dat je met vriendelijkheid en wederzijds respect verder komt dan straffen en lesverwijdering, zo zou hij geen leerling meer overhouden uit deze klas. Ieder mens vindt het fijn om te horen dat hij ergens goed in is en deze leerlingen hoorden volgens Peter al veel te vaak wat hen juist allemaal mankeerde.
Het belangrijkste element van onderwijs is volgens Peter dan ook het bijzonder zijn. “Iedereen wil bijzonder gevonden worden: iedereen wil er bij horen, ook als je iets niet zo goed kunt.” En het is aan de beroepskrachten in het onderwijs dan ook de taak om leerlingen en collega’s bijzonder te laten voelen. Dit kan al heel simpel; door een blik, een gesprekje, een compliment. “Kleine dingen kunnen een dag bijzonder maken.”Om zijn boodschap te versterken vertelde Peter een verhaal dat hij zelf als student van een professor te horen kreeg:
“Er vliegt een musje hoog in de lucht in Siberië. Lang houdt dat musje het niet vol want het is in Siberië veel te koud voor een mus; de mus valt neer in een weiland waar allemaal koeien lopen. Een koe spreidt haar poten en doet haar behoefte over de mus, lekker warm. Als de mus opgewarmd is voelt hij zich een stuk beter en begint vrolijk fluitend verder te vliegen. Maar helaas, een roofvogel hoorde het gefluit van de mus ook, en hij vrat de mus in een hap op.”
Peter sloot zijn college af met drie moralen over dit verhaal. “En omdat het een Engelstalige professor was die het mij vertelde zal ik het jullie ook in het Engels vertellen:
The one who put shit on you is not always your enemy.
The one who put you out the shit isn’t always your friend so
never whistle when you are in the shit.”
(RvA)
