Overal om je heen en zeker hier op onze hogeschool, hoor je mensen elkaar napraten dat de wereld toch zo ontiegelijk snel aan het veranderen is. En vooral dat we op deze verandering moeten anticiperen met innovatieve en 21eeeuwse vaardigheden, willen we de boot straks niet volledig gaan missen. Onze studenten dienen effectief en efficiënt op deze veranderende wereld te worden toegerust.
Nu hebben deze millennials reeds vanaf hun wieg de nodige digitale middelen in hun schoot geworpen gekregen en zijn met lijf en leden verbonden aan smartphones, tablets en laptops. Digitale dingen die niet alleen bemiddelen in de drang naar verandering en vernieuwing, maar ook tot doel op zich zijn verheven. We communiceren niet langer face-to-face en we ervaren de liefde niet altijd meer lijfelijk en duurzaam, maar whatsappen, facebooken, snapchatten, gamen, twitteren, youtuben en tinderen ons steeds meer los van elke doorleefde en verbonden ervaringswereld.
Wat echter niet zo snel mee verandert in dit digitale tijdperk, zijn onze specifiek menselijke en door de evolutie overgeleverde genen, die via ons reptielenbrein het liefdesleven en onze wijze van communiceren mede betekenis blijven verlenen. Ik kan wel door blijven swipen tot ik een ons weeg en me verbeelden de juiste gozer gevonden te hebben, maar uiteindelijk blijft de behoefte aan daadwerkelijk contact en blijvende aanraking toch het hoogste doel. Een volleybaltoernooitje voor singles klinkt dan al snel een stuk aantrekkelijker.
Laten we de broodnodige veranderingen sterker gaan relateren en verbinden aan onze verankerde kernwaarden en ons daarbij niet eenduidig laten bepalen door de digitale dingen zelf. Aan de andere kant moeten we ons daar ook niet eenzijdig op blindstaren of zelfs afstand van willen nemen. In deze 21e eeuw zijn wij de ontwerpers van een leefwereld die mensen en niet-mensen zodanig met elkaar moeten verbinden, dat de relatie daartussen gezien en gewaarborgd blijft.
Voor al die singles kunnen we dan vrijplaatsen creëren, plekken waar ze elkaar daadwerkelijk ontmoeten en waar ze wederzijdse interesses gaan delen. Ik gun alle studenten datgene wat wij onze Calo studenten dagelijks voorhouden en voorleven: een krachtige, betekenisvolle leer- en leefomgeving, waar gemeenschappelijke interactie – zonder je te kunnen verschuilen achter welke schermen dan ook – het devies is.
Herman Verveld
is docent sociale wetenschappen aan de calo
