Sinds begin september ben ik zelf weer student. Ik ben begonnen met een masterprogramma Geestelijke Verzorging aan de RuG. Het is een bijzondere ervaring om weer in de klas te zitten in plaats van ervoor te staan, om weer huiswerk te maken in plaats van op te geven.
Ik ervaar het als stimulerend om een andere onderwijscontext mee te maken, nieuwe mensen te ontmoeten en nieuwe kennis op te doen.
Ik ervaar echter nu zelf ook hoe het ook alweer is om door administratie- cijfer- informatiesystemen heen gejaagd te worden; Nestor, SPOC en smartcat is ‘RuG’s’ voor elo, educator en sharenet. Mijn houvast is de app-groep waaruit met enige regelmaat een schreeuw om hulp klinkt van een medestudent: “Moeten we dat ook doen voor donderdag??!!!” Als klas ontwikkelen we een taal van emoticons om het stresslevel aan te geven waarop zo’n wanhoopskreet cyberspace in gestuurd wordt; er is dan altijd wel iemand die even reageert. Gelukkig maar. Dat gaat door tot zondagavond laat. Mijn echtgenoot kijkt me meewarig aan als ik weer eens gniffelend op mijn telefoon staar en mompelt, terwijl hij zijn hoofd schudt: “Net teenies…”
De eerste cijfers roepen weer de nodige opwinding op: ten eerste moet je ontdekken waar ze dan precies bekendgemaakt worden (whatsApp: “Waar staan ze dan?? ”) en dan moeten ze natuurlijk nog voldoende zijn. Annotatie moet kloppen (géén APA, maar Chicago A…. uiteraard…) en de begrenzing van het aantal woorden is geen suggestie, maar harde eis. Zoveel dingen om op te letten, er komt echt veel kijken bij studeren.
Ik voel mee met onze studenten. Meer dan voorheen besef ik me dat het pittig is, al die nieuwigheden allemaal tegelijkertijd. Om temidden van alle indrukken ook nog te kunnen leren is niet niks. Hoe hou je je hoofd erbij? Ik merk, als student, dat het helpt als je gaat reflecteren. Geen populair begrip onder studenten, weet ik. Ik moet elke week een reflectiepaper(tje) schrijven waarin ik de geleerde theorie verbind aan mijn eigen gedachten, gevoelens en ervaring. Daarmee krijg ik scherp wat ik doe: ik leer weer!
Monique Ratheiser
is docent bij Journalistiek
