Voordat ik begon met schrijven over mijn avonturen in Moskou nam ik mij één ding voor: ik zou eerlijk zijn over wat ik hier meemaakte. Ik wilde natuurlijk over alle fantastische ervaringen vertellen, maar ik wilde ook schrijven over de mindere dingen. Over culturele misverstanden, over moeilijke lessen en over heimwee. Want dat ga je ook tegenkomen als je een half jaar vertrekt naar een ver land.
Het was een regenachtige zondagochtend in Moskou toen thuis in Nederland, in Zuidwolde, mijn overgrootoma overleed. Het was half negen, half acht in Nederland. Ik voelde me nog nooit zó ver weg van mijn familie.
Oma Schuring
Er is een aantal vrouwen in mijn leven waar ik altijd tegenop heb gekeken. Mijn moeder, mijn oma, mijn beppe én mijn overgrootoma. Oma Schuring, zoals ik haar noemde, was een geweldige vrouw. Een kritische, nieuwsgierige vrouw die midden in de wereld stond. Ze wist altijd alles van het nieuws en had ook altijd overal een mening over. Op haar leeftijd had ze zich niets meer hoeven aan te trekken van alles wat er in de wereld gebeurde, maar dat deed ze wel. Ze keek naar het nieuws, ging naar de stembus en voerde stevige discussies over de Nederlandse politiek. Ik denk dat ze, net als ik, een journalist zou zijn geworden als ze in deze tijd was geboren, en een goede ook.
Ik herinner mij een keer dat ik aan haar tafel zat te puzzelen. Mijn ouders waren aan het praten over politiek. Het gesprek ging, als ik mij goed herinner, over de PVV. Ik draaide mij om om me te mengen in de discussie, en ik zag hoe haar ogen begonnen te fonkelen. Ze kon zo erg genieten van een goede discussie, en daarin lijk ik ontzettend op haar. Nu is ze er niet meer, en ik wist niet dat die discussie de laatste zou zijn.
Tweeduizend kilometer hier vandaan
Een half jaar studeren in het buitenland is niet alleen maar prachtige vakantiekiekjes, internationale vrienden en een geweldige ervaring. Het is ook in je eentje op een kamer zitten in je nette blouse. Luisterend naar een uitvaart tweeduizend kilometer bij je vandaan. Het is met je moeder en met je oma bellen om ze sterkte te wensen, terwijl je eigenlijk liever in hun armen was gekropen. Het is in stilte je tranen wegvegen omdat je niet wilt dat je kamergenootje je hoort huilen.
Rust zacht lieve oma Schuring, in Moskou brandt er een kaarsje voor u.
Melissa Wijnja is vierdejaars journalistiek en studeert dit semester in Moskou. Eens in de drie weken doet ze verslag van haar belevenissen.
Hallo Melissa, van harte gecondoleerd met je oma, als je zover weg bent doet het extra zeer denk ik. Je kan het heel goed onder woorden brengen wat je voelt, dat is mooi om te lezen. Sukses daar in Moskou, denk aan je. Groetjes tante Trix.
Lieve Melissa, gecondoleerd met het verlies van je overgrootoma. Maar wat schrijf je mooi over haar, een liefdevol eerbetoon. En wat mooi dat we zo met je mee kunnen leven en lezen, ook op de moeilijke momenten. Sterkte in je gemis. Dikke knuffel van ons peter Renate roos merel Merijn
Wat schrijf je mooi over onze oma, ook hier brand een kaarsje voor haar. Veel sterkte daar alleen, maar weet dat we hier aan je denken?.
Lieve melissa
Gecondoleerd met het overlijden van jullie oma
Xxx
Jij kent ons niet ,maar een lange tijd geleden hebben wij via jou ome jan en tante rick jou lieve oma leren kennen !
johan en ria uit geertruidenberg
Lieve Melissa , wat zou Oma Schuring trots op jou geweest zijn als ze jou bericht had kunnen lezen. Prachtige woorden. Ik deel jou mening over de sterke vrouwen in jou familie. Ik realiseer me dat ook jij zolangzamerhand in de rij kunt aansluiten. Ik vind het super knap hoe je met dit verlies omgaat. Ik wens je veel sterkte toe. Dikke tut Van Jannie
Lieve Melissa, wat heb je een mooi stukje geschreven over oma Schuring en je eigen gevoel. Het valt niet altijd mee om ver van huis te zijn. Sterkte en toch ook geniet!
Ach lieverd dikke knuf van mij! Kus Ria