Guus Kraus, derdejaars student van de lerarenopleiding Geschiedenis, mocht als jongerenlid van de Anne Frank Stichting onlangs het vernieuwde Anne Frank Huis openen. Daar had hij een bijzondere ontmoeting met de koning en overlevenden van de Holocaust.
Hoe was het om de koning te ontmoeten?
Heel bijzonder, hij was erg spontaan en open. Hij vond het erg goed dat wij, het jongerenteam, hieraan meededen. Hij vertelde dat z’n dochters ook erg geïnteresseerd zijn in het verhaal van Anne Frank en de Tweede Wereldoorlog. Toen er werd gevraagd of zijn dochters het leuk zouden vinden om ook lid te worden, antwoordde hij: ‘ja, dat zouden ze erg leuk vinden en ze willen het museum graag nog een keer bezoeken’.
Een andere jongen die samen met mij het museum opende, vertelde over hoe hij gevlucht was uit Aleppo. De koning zei dat hij de situatie in Syrië erg verschrikkelijk vond en dat hij het knap vond hoe deze jongen zijn eigen ervaringen wist te koppelen aan zijn werk binnen het jongerenteam.
Guus Kraus (tweede van links)
Je praatte ook met Holocaust-overlevenden. Wat deed dat met je?
Dat vond ik misschien nog wel bijzonderder dan mijn ontmoeting met de koning. De meesten van hen waren al ver over de negentig en omdat je weet wat die mensen hebben meegemaakt, en dat ze niet lang meer bij ons zullen zijn, was het extra bijzonder. Ik kreeg een brok in mijn keel toen zij vertelden hoe mooi zij onze verhalen vonden en dat ze hierdoor geroerd waren. We hebben kort met deze mensen kunnen praten en ik was aan hun lippen gekluisterd.
Een van de Holocaust-overlevenden was Eva Schlöss, een stiefdochter van Otto Frank. Zij vertelde ons over haar indrukwekkende leven, hoe ze in 1940 vanuit Oostenrijk naar Nederland is gevlucht, en ze deelde enkele anekdotes over hoe haar leven verliep na de oorlog. De andere overlevenden waren klasgenoten van Anne Frank.
Waarom werd je eigenlijk gevraagd voor deze opening?
Ik kreeg een mail: ‘Omdat je het afgelopen jaar een van onze meest actieve leden was, wil ik je uitnodigen om onze jeugdvrijwilligers te vertegenwoordigen bij de opening van het museum.’
En voordat ik deze uitnodiging kreeg, nam ik deel aan een internationale conferentie en een SummerSchool in Berlijn. Daar heb ik ook voor een grote groep gesproken en een stuk uit het dagboek van Anne Frank voorgedragen.
Het jongerenteam verdiept zich in de Tweede Wereldoorlog met als doel discriminatie en vooroordelen bij jongeren onder de aandacht te brengen.
Ben je zelf weleens in aanraking gekomen met discriminatie?
Ik woon op een woonwagenkamp en ben daar ook opgegroeid. Als docent merk je vaak welk beeld de meeste mensen hebben als je vertelt waar je vandaan komt. Ik kreeg dan vaak te horen: ‘oh, maar dat zou je van jou ook niet verwachten’. Veel mensen hebben een beeld van asocialen in joggingpakken, terwijl wij juist een hechte gemeenschap vormen die veel voor elkaar betekent.
Het komt vaak genoeg voor dat mensen van een woonwagenkamp niet worden uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek, puur vanwege waar ze wonen. Ik heb vroeger zelf meegemaakt hoe ouders hun kinderen weghouden omdat ze vooroordelen over ons hebben. Als ik als kind een verjaardagfeestje gaf, waren er maar weinig kinderen die van hun ouders mochten komen.
