Melissa in Moskou / 6: ‘Zeven sneeuwschuivers tegelijk’

Melissa Wijnja is vierdejaars journalistiek en studeert dit semester in Moskou. Voor win’ doet ze verslag van haar belevenissen.

Als kind hoopte ik elke winter weer op een dikke laag sneeuw. Zo’n enorm pak waardoor je niet naar school hoefde en buiten sneeuwpoppen en iglo’s kon bouwen. Elke vroege winterochtend lag ik stil te luisteren naar de straat onder mijn raam. Reden er auto’s, dan lag er hoogstwaarschijnlijk geen sneeuw. Maar soms was het muisstil. Dan ging mijn hart sneller kloppen en schoof ik voorzichtig de gordijnen een beetje open. Zou er sneeuw liggen? Helaas bleek de weg dan bijna altijd nog steeds dezelfde kleur grijs te hebben als de avond daarvoor. Geen spoortje wit te vinden.

Witte wereld
Hier in Rusland is alles anders. Stilte in de ochtend betekent hier juist dat het níét gesneeuwd heeft. Al twee weken word ik elke ochtend gewekt door het geluid van sneeuwschuivers die een schel, schrapend geluid maken over de straat. Al twee weken kijk ik uit mijn raam naar de schitterende witte wereld onder mij.

Sneeuw in Rusland is een hele andere ervaring dan sneeuw in Nederland. In Nederland sneeuwt het misschien twee dagen, drie dagen als we geluk hebben. Vaak is het vieze, natte sneeuw, en als het blijft liggen, verandert het binnen de kortste keren in bruine drab.

Bovendien ligt het hele land gelijk op z’n gat. De bussen rijden niet, de treinen rijden niet, niemand gaat naar buiten, de scholen zijn gesloten en na tien minuten loopt iedereen al te klagen over de kou en hoe glad het wel niet is. Het lijkt ook niet in onze hoofden op te komen dat fietsen misschien niet zo’n goed idee is als het zo glad is. Daar zijn we veel te koppig voor. Om dan nog maar niet te spreken over het tekort aan strooizout dat we eigenlijk elke winter hebben.

Zeven sneeuwschuivers tegelijk
Nee, Nederland is eigenlijk ook niet echt gemaakt voor sneeuw. Wij zijn meer een ijsland. Rusland daarentegen, Rusland is een geboren sneeuwland. Logisch ook eigenlijk, want laat ik even een geheimpje vertellen: het sneeuwt dus blijkbaar vet veel hier. Wist ik ook niet van tevoren.

Sneeuwschuiven gebeurt hier met minstens zeven voertuigen tegelijk. Twee grote machines schuiven de sneeuw naar de rand van de weg, waarna er nog twee kleinere de laatste sneeuw met borstels wegvegen. Vervolgens een voertuig dat water op de weg spuit en tot slot twee wagens die dikke korrels zout laten vallen. Ik word nooit echt warm van sneeuwschuivers, maar ik was zeker onder de indruk van al dit machtsvertoon.

Machtige Moskovieten
Maar de machtigsten in Moskou zijn toch wel de Moskovieten. Onverstoorbaar lopen ze door de sneeuw, gepakt in dikke bontjassen en met het hoofd naar de grond gericht. Terwijl ik glibberend mijn weg zoek naar de metro, halen ze mij bijna huppelend in. De kou lijkt hen niet te deren, en evenmin de sneeuw en de gladheid. Zelfs babushkas (Russische omaatjes) lijken geen moeite te hebben met al dat natuurgeweld. Scheefgegroeid en met als enige hulpmiddel een wandelstok wandelen ze met stevige tred langs ons studenten. Ja, babushkas, dat zijn de echte superhelden van Moskou. Leek ik maar wat meer op hen…