Derdejaars journalistiekstudent Merel Revet studeert tot de zomer in Parijs. Voor win’ doet ze verslag van haar belevenissen.
Ik begin steeds meer te wennen aan de Franse levensstijl, maar de Franse tijden, daar heb ik nog altijd moeite mee. En met ‘Franse tijden’ bedoel ik vooral mijn schoolrooster. Gemiddeld heb ik tussen de tien en twintig uur per week college dus dat is prima te doen, maar mijn lestijden zijn af en toe wel een beetje vreemd. Soms begint mijn lesdag pas rond zes uur ’s avonds en die duurt dan tot ongeveer acht uur. Met een beetje pech heb ik de volgende dag al om half negen ’s ochtends college en moet ik dus juist weer heel vroeg aanwezig zijn. Het ergste zijn de dagen waarop ik het eerste en laatste les uur naar school moet, met een ‘pauze’ van bijna zes uur.
Maar waar ik nog de meeste moeite mee heb zijn de zaterdagen! Toen ik jonger was zeiden mijn ouders wel eens: goed je best doen op school, anders sturen we je naar Frankrijk, daar gaan de kinderen ook op zaterdag naar school. Als klein kind geloofde ik ze, later ging ik er vanuit dat dit gewoon een verzinsel was om mij angst in te boezemen, net zoals bijvoorbeeld de zak van Sinterklaas. Nou, niets bleek minder waar want in Frankrijk gaan ze dus écht op zaterdag naar school. En niet alleen de basisscholen openen hun deuren in het weekend, ook Erasmusstudenten zitten op zaterdagochtend in de schoolbanken.
Alle zaterdaglessen skippen is trouwens geen optie, want mis je meer dan drie lessen van hetzelfde vak, dan word je van school gestuurd, aldus de strenge mail die de coördinator onlangs stuurde. Wat een feest!
De lunchpauze hier in Parijs is trouwens wel weer heel prettig. Die duurt van half één tot half twee en dan gaat iedereen massaal op stap om te lunchen. Ik heb al een aantal favoriete plekjes gevonden, een bagelzaakje en een bakkerij. Bijna alle broodjeszaken bieden een studentenmenu aan dat meestal bestaat uit een broodje of bagel en een drankje. Plus een toetje. Dat wil zeggen: lekkere taartjes, muffins of koeken. Ik kan nooit kiezen wat ik wil.
Groetjes, Merel
Wil je meer lezen over Merels leven in Parijs? Kijk dan op www.merellisanne.nl.
