Achttien Windesheim-medewerkers en één student exposeren tot de zomer hun kunstwerken in gebouw C. Van schilderijen en foto’s tot schetsen op bierviltjes en handgemaakte tassen.
‘De ene neus is nog groter dan de andere’
“Ik kwam op het idee door kunstenaar Herman Brood, die ook op bierviltjes tekende. Toen dacht ik: dat wil ik ook. Mijn stijl is wel anders. Herman was meestal binnen een paar minuten klaar, ik doe er meestal anderhalf tot twee uur over. Het zijn heel gedetailleerde tekeningen.
Ik maak altijd gezichten. Ze vragen me soms of ik bestaande mensen nateken, maar het is maar goed van niet. De ene neus is nog groter dan de andere. Het zijn gekke fantasiegezichten. Soms zit er tekst bij, maar dat is altijd flauwekul.
Iedere donderdagavond eet ik in eetcafé De Kleine in Zwolle. Tijdens het wachten op eten begin ik met tekenen op een bierviltje, en soms schets ik eerst op een placemat. Als ik nog niet klaar ben, ga ik verder in café De Hete Brij. Daar heb ik vorig jaar een expositie gehouden met vijfenzeventig viltjes. Het is jammer dat er geen kunstcafé is in Zwolle, anders zou ik daar vaak te vinden zijn. Ik voel me thuis onder de kunstzinnige types, ik schilder en fotografeer ook.
Door de jaren heen heb ik zo’n honderddertig bierviltjestekeningen gemaakt. Daarvan hangen er achtenveertig op Windesheim. Ik heb de mooiste uitgezocht, dat zijn die met de meeste details. Er hangt één tekening tussen met vijftien gezichtjes op één viltje. Je kan ‘m zelfs draaien en dan ontdek je weer andere gezichtjes. Ze zijn helemaal in elkaar verstrengeld.”
Roeland ten Broeke werkt bij de print- en kopieerservice
‘Alles is handgemaakt’
“Ik vind het heerlijk om dingen te creëren. Vroeger maakte ik al kleding voor mezelf en mijn kinderen; nu maak ik tassen en sieraden. Dat is weer een heel ander soort materiaal. Het mooie is dat de tassen en sieraden geen massaproducten zijn, maar dat ze allemaal met de hand zijn gemaakt. Dat maakt ze uniek.
De meeste van onze producten zijn van leer. We kopen leer, maar recyclen het ook vaak. Zo hebben we laatst een bank gestript en van het leer maakten we een tas. Of we maken van een oude tas iets nieuws. Zo zijn we dus ook een beetje duurzaam bezig.
Samen met mijn schoonzus ontwerp en maak ik alle producten zelf. Ze zijn te koop via onze webshop semm-s.nl en soms staan we op een markt of beurs. Op de expositie laten we twee tassen, een ketting en twee armbanden zien. Ik vind het leuk dat wij geen schilderijen of zoiets exposeren, maar juist een andere vorm van creativiteit. Eén van de tassen is meteen al verkocht. ‘Zet er maar een gereserveerd-bordje bij’, zei diegene al op de dag van de opening. Maar die moet nog even wachten tot na de expositie hoor, anders is het meteen zo leeg.
Verkopen is leuk, maar niet de belangrijkste reden waarom ik mee doe. Ik zou het vooral leuk vinden als mensen denken: goh, wat een unieke spullen, die zijn anders dan anders.”
Fenny Mijnheer is informatiebemiddelaar binnen het mediacentrum
‘De foto lijkt bewerkt, maar dat is niet zo’
“De foto met de zonsopgang was eigenlijk een probeersel. Ik hou van kleuren en die zijn hier prachtig. In het water zie je de reflectie van de wolk, waardoor die kleuren er dubbel in zitten. Het lijkt misschien alsof ik de kleuren bewerkt heb, maar dat is niet zo.
De foto op het station heb ik gemaakt omdat ik mezelf wilde verbeteren. Ik had ‘m eerder gemaakt, maar toen had ik nog niet zo’n goede camera. Een foto als deze met een lange sluitertijd maak ik wel vaker, maar dit was de mooiste tot nu toe.
Ik begon ongeveer een jaar geleden met fotograferen. Met een bijbaan had ik veel geld verdiend, daarmee investeerde ik in een goede camera en lens. Inmiddels fotografeer ik voor de lokale krant, het Voorster Nieuws. Samen met een tekstschrijver ga ik op pad voor interviews. Het moeten geen standaard foto’s worden, daarom luister ik mee met het interview zodat ik het verhaal achter de foto ken.
Het is tof dat ik geld verdien met mijn foto’s, maar ik fotografeer ook graag voor mezelf. Zo zet ik graag natuur, dieren en landschappen op de foto. Daar word ik rustig van. Ik fotografeer bijvoorbeeld graag insecten, zoals bijen en vliegen. Je moet er veel geduld voor hebben, want het is lastig om ze scherp in beeld te krijgen. Ze zitten nooit stil, dus een goede foto kost veel tijd, geduld en technische kennis. Ik kan er helemaal in opgaan.”
Maarten Relker is tweedejaars sportkunde
‘Het eindresultaat staat nooit vast’
“Ik hou het meest van abstracte beelden. Mensen mogen zelf interpreteren wat ze erin zien. Ik bedenk niet altijd van tevoren hoe het eruit moet zien. Soms vind ik een inspirerende afbeelding en dan neem ik dat als basis. Langzamerhand wordt het beeld dan zichzelf, in plaats van dat het nog lijkt op de afbeelding. Ik zie vanzelf een bepaalde lijn, of heb de behoefte om ergens een opening in te hakken. Zo krijgt het vorm. Het eindresultaat staat nooit vast. Voor mij is het meestal ook een verrassing, maar het wordt altijd mooi.
Eén keer in de veertien dagen ga ik een avond beeldhouwen bij mijn beeldhouwjuf, samen met anderen. Er is genoeg ruimte en gereedschap en we krijgen handige tips. Vaker dan die ene dag kom ik er helaas niet aan toe. Ik loop al een tijdje met het idee om een huisje in de tuin neer te zetten, zodat ik daar kan beeldhouwen. Veel handiger dan in huis, want er komt altijd veel gruis vrij.
De beelden op de expositie zijn gemaakt van albast. Er schijnt licht doorheen; dat geeft een mooi effect. Ik koop mijn beelden als een brok steen waaruit ik met een beitel en klopper ga hakken. Voor een glad resultaat bewerk ik de steen daarna met een rasp en schuurpapier. Het hakken is wel lekker als je boos of chagrijnig bent. Tijdens het beeldhouwen laat ik mijn gedachten door mijn hoofd gaan. Zo verwerk ik wat me bezighoudt.”
Aukje Kuipers is personeelsadviseur
‘Deze mooie eiken wilden ze kappen: zonde’
“Achter deze tekening zit een verhaal. Het is de Rechterensedijk in Dalfsen: ik heb in 2015 actiegevoerd om de bomen langs de dijk te behouden. Die wilden ze namelijk kappen. Zonde! Het zijn heel mooie eiken van wel 200 jaar oud en ze horen bij het dorp. Iets wat mooi is, daar moet je vanaf blijven. Het protest had succes, de bomen staan er nog steeds. En vorig jaar besloot ik om er een tekening van te maken.
Ooit deed ik de kunstacademie, maar ik maak bijna nooit meer kunst. Zo nu en dan heb ik een bevlieging en maak ik weer iets. Deze tekening is daar een voorbeeld van. Hij heeft een jaar op de ezel gestaan en af en toe tekende ik er weer een stuk aan verder. Als mijn kop ernaar stond.
Ik voel wel een beetje heimwee naar het maken van kunst. Vroeger maakte ik mooi werk, maar je moet je conditie als het ware op peil houden. Net als met sporten. Je moet vaardig blijven in het materiaalgebruik. Toen ik aan deze tekening begon, was het al even geleden dat ik wat had gemaakt. Daarom koos ik voor een veilige techniek: tekenen. Ik gebruikte grafietstift en rijstpapier. Uiteindelijk plakte ik het op een doek en werkte ik het wat bij met witte acrylverf. Dat ging me goed af, dus blijkbaar kan ik het nog.”
Mark Boiten is programmaleider onderwijsvernieuwing
Tekst: Silke Polhuijs
Foto’s van Roeland, Mark en Fenny: Jasper van Overbeek
Er zijn 3 reacties op «‘Ik teken fantasie en flauwekul’»