Calo-student Dyan Evenhuis doet aan biketrial: een parcours van obstakels overwinnen op een fiets. “Het lijkt een fysieke sport, maar je moet vooral mentaal heel sterk zijn.”
Je balanceert op een fiets en die moet je over een enorm blok heen zien te krijgen. Voeten mogen de grond niet raken en vaart maken kan niet. “Als biketrialer leggen we op een soort crossfiets een parcours af over allerlei obstakels, bijvoorbeeld boomstammen, pallets, buizen, grote stenen of betonblokken. We moeten steeds sprongen maken met de fiets om over obstakels heen te komen. Heel uitdagend!” Calo-student Dyan Evenhuis is gek op zijn sport, bijna elke dag is hij op een trialbaan te vinden.
Schaafwonden
Dyan (nu 18) was een jaar of 9 toen hij begon met biketrial. “Het duurde wel een jaar voordat ik echt iets kon. Balans houden is het eerste wat je leert. Zet je voorwiel tegen een muurtje en probeer op het zadel te blijven zitten zonder de grond te raken. Als dat lukt, probeer je jezelf in evenwicht te houden terwijl je op de plek stilstaat. Daarna probeer je over een klein obstakel te komen, terwijl een trainer het stuur vasthoudt. Zo bouw je het op.”
“Natuurlijk ga je wel eens onderuit, zeker toen ik net begon. Als je een steen over het hoofd ziet of er niet goed op anticipeert, word je gelanceerd. Maar door mijn ervaring voel ik inmiddels aankomen wanneer het misgaat en kan ik nog wegspringen. Echte ongelukken zijn zeldzaam. Ik ken iemand die tijdens een val een punt van een steen tegen z’n helm kreeg en daardoor in coma raakte, maar dat is een uitzondering. Zelf heb ik nooit meer dan schaafwonden gehad.”
Dyans motivatie kreeg een enorme boost toen hij als 12-jarig jochie de World Cup in Antwerpen bezocht. “Toen de wedstrijd voorbij was, ging ik even de baan op om te proberen. Opeens kwam de grote Vincent Hermance, die derde was geworden, op me af en gaf me de beker die hij net had gewonnen. Ik mocht ‘m zomaar hebben, omdat hij vond dat ik getalenteerd was en me wilde motiveren om verder te gaan. Heel gaaf!”
Zelfvertrouwen
“Biketrial lijkt een fysieke sport, maar je moet vooral ook mentaal heel sterk zijn. Om bijvoorbeeld een hoge sprong te kunnen maken, moet ik mezelf er echt van overtuigen dat ik het kan. Tijdens wedstrijden stappen deelnemers soms halverwege van hun fiets omdat ze het vertrouwen kwijt zijn.”
Om voortgang te boeken, heeft Dyan een persoonlijke coach. En die zit in België. “In Nederland is de sport niet zo groot. Ik ga daar af en toe heen en dan helpt hij me om beter te worden. Ik kan nu bijvoorbeeld over objecten tot 110 centimeter hoog springen en wil leren om 10 centimeter hoger te komen. Mijn coach leert me technieken hoe ik dat aan moet pakken en laat me filmpjes zien. Maar het zit ook tussen m’n oren. Ik moet vooral tegen mezelf zeggen: ‘Dyan, je kunt dit’ en dan gaan. Als ik in mezelf geloof, lukt het wel.”
Oefenen doet Dyan bij een trialbikeclub waarvan er verschillende bestaan in Nederland. Maar als hij weinig tijd heeft, gaat hij gewoon naar z’n achtertuin: “Daar heb ik zelf een kleine trialbaan gebouwd met een paar buizen en blokken. Lekker als ik even tussendoor wil trainen.”
Wereldkampioen
Wat trekt Dyan zo aan in deze sport? “Biketrialers zijn heel sociaal. Voorafgaand aan een wedstrijd bespreek ik met m’n tegenstanders hoe we bepaalde secties het beste aan kunnen pakken en als er iets aan m’n fiets kapot gaat, kan ik bij iedereen een onderdeel lenen. Naar een wedstrijdweekend gaan voelt als een kleine vakantie.”
Dyan doet regelmatig mee aan wedstrijden en is al twee keer Nederlands Kampioen geworden bij de junioren. Zijn uiteindelijke doel? “Wereldkampioen worden. Nu sta ik 92ste op de wereldranglijst, ik wil dit jaar 20 plekken stijgen. Als dat lukt, probeer ik volgend jaar weer 20 of 25 plekken te stijgen, en zo voort.”
Maar wereldkampioen worden is nog niets eens zijn grootste droom: “Ik hoop ooit een trialacademie te beginnen, een school om de sport te leren. Ik geef nu op zaterdagen les aan twee jochies. Ik zie ze genieten en heb echt een band met ze. In het buitenland bestaan zulke scholen al wel, maar in Nederland is de sport nog te klein en te onbekend. Ik hoop dat dat gaat veranderen.”
Tekst: Jitse Schipper
Foto: Jasper van Overbeek
Er zijn 1 reacties op «Balanceren op betonblokken»