Pedagogiekstudente Samirah Geleijnse blogt over haar semester in de Deense stad Viborg. Ze volgt daar de minor social entrepreneurship.
Mezelf voorstellen aan de mensen die ik hier ontmoet gaat niet altijd even soepel: “Hi, I’m Samirah!” — “Almost. Samirah” — “…No, Sami.” — “You know what? Call me Sam!” Mijn naam uitspreken blijkt lastig voor mensen met een andere nationaliteit. Dus, net zoals de Aziatische mensen in mijn klas, pas ik mijn naam aan. Dat maakt het net even wat makkelijker.
Feestjes genoeg
Na het afscheid nemen van mijn familie, vriend (dat was even slikken) en vrienden, zit mijn eerste week aan VIA University College in Viborg, Denemarken er inmiddels alweer op. Die bestond vooral uit mijzelf voorstellen en mensen leren kennen. De beste manier om dit te doen? Een feestje!
Feesten zijn er hier in Viborg genoeg, ondanks de behoorlijk prijzige alcohol is er bijna elke avond wel een ‘verjaardagsfeest’, ‘pizza-party’, ‘internationals-party’, ‘zomaar-gewoon-even-een-party-party’ of een ‘we-wilden-eigenlijk-uit-maar-kwamen-een-groepje-feestende-mensen-op-de-campus-tegen–party’.
Loslopende Denen
De feesten zijn een gezellige mix van internationale studenten en Deense studenten. De Denen zijn trouwens sowieso erg hartelijk en vinden het geen probleem om Engels te spreken. Dit geldt zowel voor de Denen op de campus als de alledaagse loslopende Deen in de supermarkt. Hierdoor voel ik me zeker welkom!
Niet alleen de feesten zijn een mix van Deense studenten en internationale studenten, ook de campus is een gezellige internationale fruitsalade. Op de campus staan iets van vijf gebouwen waarin studenten in een gedeeld appartement of een eigen studio verblijven. Zelf deel ik een appartement met een Australisch meisje: Kate. Ik had geen betere roommate kunnen treffen, we hadden direct een hele goede klik.
Oi oi oi
Toegegeven: dit was voornamelijk gebaseerd op onze gedeelde liefde voor eten, maar toch! Kate is niet de enige Australische in onze uitwisselingsgroep. De Aussies zijn een soort invasie, met elf Australische meiden overschaduwen ze elke andere nationaliteit. Verder prima meiden hoor, niks mis mee. Ze hebben zelfs een soort ‘opsporingsmechanisme’: als je een Aussie kwijt bent op de campus schreeuw je gewoon: “AUSSIE AUSSIE AUSSIE” en wacht je tot er vanuit één of meerdere richtingen heel hard “OI OI OI” klinkt.
Verder bestaat onze groep internationals uit Grieken, Spanjaarden, Roemenen, Chinezen, Japanners, Tsjechen, Taiwanezen, een Italiaanse en ‘little old me’ als enige Nederlander.
Dronken studenten Nederlands leren
Aan de ene kant vind ik het supertof om de enige Nederlander te zijn. Je bent als mens toch al gauw geneigd om bij je eigen “soort” te blijven, dus op deze manier leer ik veel meer verschillende mensen kennen. Aan de andere kant merk ik dat ik het Nederlands spreken nu al begin te missen. Hoewel ik Engels spreken best leuk vind, is het toch een stukje van jezelf dat je achterwege moet laten. Mijn oplossing, Nederlandse woordjes leren aan dronken studenten, pakte helaas matig uit. Wellicht is er een aantal studenten wat scheldwoorden rijker, maar behalve ‘stroopwafel’ bleven de meer elegante woorden niet echt hangen.
Objectief gezien bijzonder waardeloos weer
Tijdens een tour door de stad (voor zover je Viborg een stad kan noemen, het heeft namelijk ongeveer 40.000 inwoners) kwamen we een Nederlands gezin tegen dat hier in de buurt op vakantie was. Ik kan je vertellen, ik ben nog nooit zo enthousiast geweest over het Nederlands babbelen. Uiteraard hebben we voornamelijk geklaagd over het weer, want ja… we zijn Nederlands (en het weer hier is, objectief gezien, bijzonder waardeloos).
In de komende weken ga ik een paar keer naar Aarhus (na Kopenhagen de grootste stad van Denemarken), op een dagtrip naar het strand en kamperen als een Viking (er is mij verteld dat ik vanzelf een paar hoorns kweek). Ik ga er vanuit dat ik in de volgende blog meer interessante dingen te vertellen heb. Tot dan!
JOEJOE!
Samirah
