Het moet een zwaarmoedige zomervakantie zijn geweest voor collegevoorzitter Henk Hagoort. Hij keerde in elk geval op Windesheim terug mét baard, en met de mededeling dat hij in zijn strandstoel geworsteld had met zijn midlifecrisis.
Hij wordt 55. Maar Windesheim, zo hield hij de verzamelde docenten voor, is nog een vitale dertiger. In de bloei van zijn leven. Na een kort overzicht van de ambities van het college, en de uitvoering daarvan (Hagoort: ‘Het gaat goed’), stelde hij de vraag die hij ook in zijn strandstoel had gesteld: waarom moet dat eigenlijk allemaal? Waaróm experimenteren met de bsa? Waaróm Switch? Als het zo goed gaat, waarom moet er dan nog zo veel veranderen?
Ook daarover had hij nagedacht. En hij was tot drie principes gekomen die moesten helpen om dat ‘waarom’ scherp te krijgen. Dat zijn: iedere student is uniek, complexe praktijkvragen zijn leidend, en leren doe je samen. Dáárom moeten er meer cross overs komen tussen de opleidingen en domeinen. ‘En als je die drie principes overdenkt, en kijkt naar wat er op Windesheim gebeurt, dan zie je dat we al héél veel doen. Maar is er nog een wereld te winnen.’
En (daar was-ie weer) luierend in zijn strandstoel, mijmerend over ouder worden, plukkend aan zijn aarzelende baard, had Henk ook nog bedacht dat hij die drie principes beter op een speelse manier kon verkopen.
Dus gingen we kwartetten. Alle aanwezigen hadden (afgezien van een heerlijke lunch) een kaartje gehad. Iedereen moest nu op zoek naar drie andere collega’s met bijpassende kaartjes, om een kwartet vormen. En als ze dat kwartet compleet was, mochten ze een prachtige hoodie komen ophalen.
Dat was niet aan dovemans oren gericht. De spelregels waren nog maar half uitgelegd, of de stand met hoodies werd al bestormd. En uitkijkend over de aan hem voorbij rennende massa docenten kon Henk nog nét iedereen een goed jaar toewensen. (MH)
Een fotoverslag van de opening van het hogeschooljaar vind je op onze facebookpagina.
