Het is half negen en de zaal zit halfvol met tweedejaars studenten die dromerig voor zich uitstaren – alsof ze met open ogen nog wat doorslapen op hun rechte rode stoelen. Op de eerste rij een troep fris ogende docenten die uitstralen dat ze er zin in hebben. Alsof ze helemaal niet in de ochtend nog even de vergeten boterhammen van hun kinderen achter hen aan naar school hadden hoeven brengen, voordat ze gillend de trein in sprongen om op tijd te zijn bij deze startbijeenkomst: de kick-off.
Ik mag ze allemaal welkom heten en een openingspraatje verzorgen. Ik had de dag ervoor dit praatje even op een vriendin uitgeprobeerd. Zij was niet onverdeeld enthousiast. Ik wilde onze social work studenten laten weten dat wij willen opleiden tot een betrokken én kritische student.
Uit de Volkskrant had ik vervolgens het interview gekozen met een politieagent die jaar in jaar uit erop uit werd gestuurd naar suïcidale mensen op de Golden Gate Bridge in San Francisco – om vervolgens met hen in gesprek te gaan. Het artikel bevatte, vond ik, prachtige tips over hoe je daadwerkelijk ‘betrokken’ kunt zijn zonder gebruik te maken van woorden als: ‘je moet’, ‘ik begrijp het’ of ‘het wordt beter’. ‘Empathie moet je trainen’, zo gaf deze agent aan – iets wat ik een interessante notie vind voor studenten die al met een behoorlijke dosis inlevingsvermogen op school komen, maar ook hierin vaak nog iets te leren hebben.
Ook was de agent kritisch. De 211 miljoen dollar die gestoken werd in een kilometerslang vangnet vond hij geen beste oplossing. Hij wees er nuchter op dat de springers zich dan slechts zullen verplaatsen naar andere plekken en had dat geld niet anders besteed kunnen worden? Iets wat ‘jeugdzorgwerkers’ in Nederland momenteel al stakend ook op de agenda van de overheid zetten. Kortom – het was om half negen misschien niet de meest sprankelende opening, maar weet je – iedereen was wakker.
Paulien van den Burg is hoofddocent social work in Almere
