Journalistiekstudente Julia Onclin studeert dit semester in Parijs. Voor WIN doet ze verslag van haar belevenissen.
Het is alweer vier weken geleden dat ik met mijn twee veel te grote koffers de Thalys naar Parijs nam. En wat is er veel gebeurd! Het is bijna onmogelijk om alles in één blog te vertellen, maar toch ga ik het proberen.
Zo’n twee weken geleden heb ik hier in Parijs mijn diepste dal beleefd. Het was zondagavond en mijn moeder belde me vanuit het niets. Mijn vader had een heftig auto-ongeluk gehad en lag in het ziekenhuis. Mijn hele wereld stortte in en ik wilde niets liever dan meteen de eerste trein terug naar huis pakken. Maar dat kon niet.
In een bubbel
Uiteindelijk is alles nog aardig goed gekomen, maar die week leefde ik echt in een bubbel. Ik was in shock en niet aanspreekbaar. Ik heb die week ook wat lessen gemist. Maar goed, het belangrijkste is dat het nu beter gaat en dat ik mijn leven hier weer opgepakt heb. Bovendien ga ik begin november een paar dagen terug naar Nederland om iedereen weer te zien.
Hoewel deze gebeurtenis alles behalve fijn was, heeft het me wel nieuwe inzichten gegeven. Zo was ik me nooit echt bewust van hoe onverwacht en kort het leven kan zijn. Des te meer reden om alles uit mijn tijd in Parijs te halen! De afgelopen weken waren dan, behalve met colleges, ook gevuld met leuke tripjes.
Dag naar Rouen
Zo ben ik een dag naar Rouen geweest. Een oude maar heel mooie stad ongeveer een uur bij Parijs vandaan. Het is tevens ook de stad waar Jeanne D’Arc (zij is nog altijd heel belangrijk voor de Fransen) levend is verbrand. Verder heeft de stad veel knusse cafeetjes en smalle straatjes.
Ook ben ik met een groepje twee dagen naar Lille geweest. Echt een supergezellige stad waar we lekker impulsief deel hebben genomen aan een polonaise voor een Franse goede doel, vergelijkbaar met de Make A Wish Foundation. Verder hebben we te veel foto’s genomen, maar hoe kan het ook anders met al die kleurrijke gebouwen?
Kaasproeverij
Als ik niet op tripjes ben, zit ik in de les. Ik moet zeggen dat de vakken die ik hier volg me echt heel goed bevallen. We doen heel veel case studies en praktijkdingen. Zo hebben we gisteren een kaasproeverij gedaan tijdens het vak Franse Cultuur. En moesten ik en een ander meisje ‘even’ in het Frans een kaaswinkel bellen om te vragen met welke van de vijf kazen je moest beginnen. Want dat maakt wel degelijk uit!
Laat de mensen hier niet horen dat je níét van kaas houdt, daar maak je geen vrienden mee. Het scheelt dat kaas eten voor de meeste Nederlanders geen probleem is, maar toch, better safe than sorry.
En hoewel er een aantal Franse gewoontes is waar ik nog steeds raar van opkijk, kan ik inmiddels met zekerheid zeggen dat ik me thuis voel in dit mooie land.
Bisous et à la prochaine fois,
Julia Onclin
