Eelco Boss: Plagiaatscore

Plagiaat is een academisch misdrijf. Het basisprincipe is dat je de vrucht van iemands intellectuele arbeid presenteert als het resultaat van je eigen gezwoeg. We hebben daar tegenwoordig computerprogramma’s voor. Die herkennen plagiaat in het werk van studenten. Dat is fijn. Maar het is jammer dat de uitspraken van de zelfbenoemde ‘onderwijsinnovatoren’ niet op plagiaat gecheckt worden, denk ik wel eens.

Een testje. Ik leg u een aantal citaten voor en dan moet u raden waar het vandaan komt: ‘Dat betekent dat de vraag naar een gedifferentieerd, flexibel en individueel toegesneden onderwijsaanbod (individuele leerroutes en onderwijs in groepsverband, waarbij de student steeds meer verantwoordelijkheid neemt voor de eigen leeromgeving) stijgt. Leren duurt steeds meer daadwerkelijk een leven lang.’ Hmmm, dit lijkt wel een citaat uit de Strategische Koers!, …maar nee, helaas… Nog twee citaatjes dan: ‘De kern van de nieuwe opvatting over onderwijs en leren is dat de lerende een actieve participant in het onderwijsleerproces moet zijn, en dat de docent steeds meer de begeleider wordt van het leerproces van de lerende.’ en ‘Van klassikaal onderwijs naar een open leeromgeving, waarin docenten niet meer optreden als ‘hoeders van kennis’, maar als experts in het helpen het leerproces van studenten te vergemakkelijken.’

Is dit Mark Boiten geïnterviewd in de vorige WIN?, nee! Het zijn citaten uit een twintig jaar oud Windesheim-beleidsdocument geschreven in opdracht van Hein Dijkstra, de toenmalige voorzitter van het college van bestuur. Als ik dit document met de Strategische Koers vergelijk kom ik met mijn natte vinger op minstens 75 procent plagiaatscore. Is het echt plagiaat? Welnee; deze vorm van plagiaat is eerder symptoom van het gebrek aan inspiratie bij mensen die met zogenaamde ‘innovaties’ bezig zijn. Uitgekauwde ‘onderwijsheden’ worden onbekommerd als opgewarmde prak opgediend.

Op een punt blijkt het rapport uit 2000 ingehaald te zijn door het heden: ‘kennis in een samenleving veroudert snel: de gemiddelde duur van beroepsgerichte kennis en kunde wordt nu geschat op vijf tot zes jaar.’ De ‘innovatoren’ van de Strategische Koers hebben deze voorspelling gelogenstraft en laten ons zien dat je zonder probleem na 20 jaar nog prima oude wijn in nieuwe zakken kunt opdienen. Nieuw logootje erop, klaar!