Bedrijfskundestudent Bart de Vries gaat er vol voor: een carrière als model. Een gesprek over vleeskeuringen, afwijzingen en verre landen. “Ik voel me ongelooflijk bevoorrecht.”
Hoe het in Mexico-stad is? “Elke dag minstens twintig graden, dus absoluut beter weer dan in Nederland”, laat Bart tussen de castings door via whatsapp weten. “Ben er nog niet aan toe gekomen om de stad te zien, maar ik ben hier drie maanden dus dat gaat zeker goed komen!”
In juni deed Bart mee aan de modellenwedstrijd Mister International Netherlands. Daarvoor had hij slechts enkele bescheiden stapjes in de richting van een carrière als model gezet, veel meer dan een enkele opdracht was daar nog niet uitgekomen. De 21-jarige Bart won niet, maar werd wél verkozen tot meest fotogenieke man. Daarna ging het snel. In augustus tekende hij bij een modellenbureau en twee weken later zat hij al in het vliegtuig naar Istanbul. Momenteel zit Bart in Mexico, om daar de markt te veroveren.
Zeven castings op één dag
Zijn modellenbureau probeert hem vooral in niet-Westerse landen ‘in de markt te zetten’, zoals Bart het omschrijft. “Klanten zoeken altijd naar exotische modellen om hun kleding te verkopen. Ze willen iemand die er net iets anders uitziet, dus net iets heeft wat de koers aanspreekt. In buitenlandse markten heb je als model dus meer kans.” Na aankomst is het voor modellen zaak om in de eerste weken zoveel mogelijk hun gezicht te laten zien, door middel van castings bij opdrachtgevers, vaak kledingmerken. “In die eerste paar weken in Turkije had ik er drie of vier per dag, van maandag tot vrijdag. Maar ik heb er ook wel eens zeven op één dag gehad.”
Vleeskeuring
Bart had daardoor af en toe het gevoel dat hij werd geleefd. “Je wordt gebeld door een chauffeur die zegt: ik sta beneden klaar, je kunt komen. Dan word je naar de plek gereden waar je die casting hebt, je hebt geen idee waar, je weet alleen ongeveer wat voor opdrachtgever het is. Je moet er gelikt uitzien, dus fris, netjes gekleed en haar gedaan. Vervolgens is het een vleeskeuring, op dat moment ben je een product dat hun kleding kan showen op een webshop of als onderdeel van een reclamecampagne. Ze kijken naar je, laten je soms wat kleding passen, overleggen even met elkaar en je schudt elkaar weer de hand. Als ze interesse hebben laat je je gegevens achter en daarna stap je weer in de auto terug naar het appartement.”
Na zo’n casting weet je niet gelijk of je de opdracht krijgt of niet. Soms hoor je niets, soms krijg je pas weken later een bericht, vertelt Bart. “Ik heb ook castings gehad, dan waren we daar met een hele groep, keken ze even naar ons en zeiden: bedankt voor het komen, maar niemand gaat het worden, jullie kunnen weer vertrekken. Sta je daar slechts een minuutje.”
Positieve energie
Bart moest wennen aan die afwijzingen. “Als je te veel baalt van een job die je níét kreeg en daarin blijft hangen, dan gaat dat doorwerken naar de volgende castings. Dus je moet zorgen dat je telkens weer positieve energie uitstraalt en iedere keer weer probeert een goede indruk achter te laten. Direct na een casting probeer ik het achter me te laten, of het nou goed ging of slecht. Al vrij snel deed ik de castings zonder er al te veel bij na te denken. Casting gehad, op naar de volgende.”
De castings in Istanbul leverden hem uiteindelijk vier concrete klussen op. “Nog niet het meest glamoureuze werk, vooral wat ze ‘e-com’ noemen, foto’s voor webshops. Het is het bulkwerk van de modellenwereld. Je kent het vast wel van de H&M, als je naar de site gaat en je zoekt een t-shirt of trui. Je trekt een shirt aan, neemt een paar houdingen aan en boem, foto’s, foto’s, foto’s, en je trekt weer een nieuw setje aan. En dat een dag lang. Ik heb mijn werk uiteraard opgezocht, ik sta onder andere op de sites van LTB Jeans, Colin’s Jeans, Amazon en een Turks merk, Coulfate.”
“Maar wat ik liever wil doen zijn campagnes of tv-commercials, dat je gezicht bent dat je op elke reclame-uiting van een bepaald merk ziet. Die klussen betalen ook beter, dat geldt voor het model maar ook voor het hele team, dus de fotograaf, stylist en visagist. Dat maakt de sfeer veel beter omdat je dan met z’n allen iets moois aan het maken bent.”
Mooie opdrachten
En het levert betere foto’s op voor het portfolio, dat in de modellenwereld veel meer is dan een visitekaartje. “E-com is erg basis, dat doe je daar eigenlijk niet in. Ik begin net, dus dan is het pakken wat je pakken kunt. Maar naarmate je portfolio groter wordt, kunnen opdrachtgevers beter zien: deze jongen heeft ervaring, en dan zul je sneller geboekt worden én voor mooiere opdrachten. Dan kan het zo maar zijn dat ik op een dag op school zit en dan wordt gebeld van ‘je kunt voor twee dagen naar het buitenland voor die en die klus’. Maar dat duurt bij mij nog wel eventjes denk ik.”
Echt rijk worden is voorlopig niet aan de orde. “Als je een periode in het buitenland zit, betaalt de agency alles voor je: vliegticket, het appartement en alles wat je verder nodig heb. Zodra ik opdrachten binnenhaal, worden van het geld dat ik daarmee verdien eerst al die kosten betaald. Het kan zo uitpakken dat ik veel opdrachten krijg en ver boven het minimumloon gaan verdienen, maar het kan ook zo zijn dat je na een maandje nog geen enkele opdracht hebt binnengesleept en dat ze zeggen: beste jongen, dit kost ons alleen maar geld dus we sturen je naar huis. Als ik kijk hoe het in Istanbul ging… ik heb daar aardig verdiend, maar na aftrek van de kosten valt het wel mee met mijn inkomsten.”
Onzeker bestaan
Afhankelijk zijn van de opdrachten die je krijgt maakt het modellenbestaan onzeker, vertelt Bart. “Je weet van tevoren niet wat je gaat verdienen. Het kán snel gaan, maar ik vind het wel handig om meer opties open te hebben.” Vandaar dat Bart gewoon nog studeert en er niet voor koos zijn studie ‘on hold’ te zetten. “Dit is al mijn tweede studie, ik ga niet nog een keer met een opleiding stoppen. In Istanbul sprak ik met een model, hij was al dertig jaar en ooit gestopt met z’n studie, dus hij zat een beetje in de kluts met waar hij naartoe moest. Toen dacht ik: daar heb ik echt geen behoefte aan, ik wil altijd de kaart van een afgeronde opleiding achter de hand hebben.”
Ondanks het onzekere bestaan geniet Bart volop van zijn nieuwe carrière. “Geweldig dat ik op deze manier de wereld zie en mensen kan ontmoeten. Ik voel me ongelooflijk bevoorrecht.”
Tekst: Wouter van Emst
Bovenste twee foto’s: Manny Fontanilla
