Het is winter. De een springt een gat in de lucht bij de gedachte aan warme chocolademelk drinken en schaatsen op natuurijs, de ander is iets realistischer en ziet ook wel dat de regen de laatste tijd met bakken uit de hemel komt vallen, er alleen sporadisch nog een zonnestraal door de wolkendeken prikt en natuurijs eerder uitzondering dan regel is de laatste jaren.
Deze eerste maand van het nieuwe decennium is hét moment waarop de meeste studenten en docenten bepakt met kilo’s goede voornemens aan het tweede semester van het schooljaar beginnen. Terwijl ze zelf ook wel weten dat die voornemens in februari allang weer vergeten zijn.
Maar niet iedereen is helemaal blij in deze maand. Het is niet voor niets dat ‘Blue Monday’ in de eerste maand van het jaar valt. Want als de temperaturen laag liggen, de dagen kort zijn en Moeder Natuur haar tranen met bakken tegelijk over ons uitstort, dan huilt een deel van de mensen met haar mee.
En dat is helemaal niet erg. Ook al doen influencers ons anders laten geloven. Door de perfecte beelden die zij het internet op slingeren, hebben veel jongvolwassenen het idee dat zij ook een gaaf leven moeten leiden, waarin alles van een leien dakje gaat. Maar de realiteit is dat niemand een perfect leven heeft. En dat is maar goed ook. Want wie geen diepe dalen ervaart, zal je de hoge pieken ook nooit kunnen voelen.
Ik voel me de laatste tijd niet top. Het stomme van de maatschappij waarin wij leven is echter dat je vooral niet te veel mag laten merken dat het niet goed met je gaat. Je moet tussen vier muren zelf je problemen oplossen en als je weer buiten bent, doen of alles helemaal goed met je gaat. Maar dat moet je juist níét doen, heb ik gemerkt.
Als je er met mensen over praat lucht dat op, en zal iedereen om je heen rekening houden met jouw gevoel. Dus vergeet vooral niet: het is oké om je soms even helemaal niet oké te voelen.
