Eelco Boss: Piramide van bullshit

God heeft Windesheim reeds lange tijd geleden via de achterdeur verlaten. Ik kan geen enkel teken van zijn aanwezigheid meer ontdekken. En ik heb behoorlijk mijn best gedaan: op de website van Windesheim is elke verwijzing naar onze christelijke oorsprong verdwenen. Alleen die stilteruimte, het ‘Heim’ bestaat nog. Is dat nog een christelijk overblijfsel? Wordt deze ook binnenkort afgeschaft?  Als test liep ik er afgelopen tijd eens een paar keer naar binnen. Ik trof steeds niemand aan, behalve op een vrijdagmiddag toen ik twee mannen op een kleedje zag knielen, duidelijk niet voor de christelijke god.

Tot mijn grote verbazing is zingeving op een geheel andere manier de Hogeschool binnengeslopen. Dat ontdekte ik toen ik voor een kroket de kantine binnenliep. Wat ik altijd als een normaal ‘loopje’ beschouwde blijkt bij nader inzien het pad naar het ware geluk te kunnen zijn! Een mooie grote poster bij de ingang wees mij op de ‘pyramid of happiness’. Op mijn gang door de kantine kan ik door de juiste keuze van voedingsmiddelen een hogere graad van verlichting bereiken en misschien wel dichter te komen tot… god? Zelfvervolmaking? Zelfontplooiing? In ieder geval zou ik gelukkiger kunnen worden!

Het evangelie van de ‘pyramid’ is heel makkelijk te begrijpen voor de hedendaagse consument: het werkt met percentages. Als je dingen koopt met een laag percentage, dan bewandel je eigenlijk het verkeerde pad en dat leidt tot ongeluk. Producten met een hoog percentage, zoals een appel, zorgen voor snelle stijging in de spirituele hiërarchie. Ik heb helemaal niets tegen geluk, dus het sprak me wel aan. Vertwijfeld keek ik naar de door mij gewenste kroketten en picanto’s die me aantrekkelijk uitgelicht in de warmhoudbak toelachten: deze duivelse vleesproducten zouden natuurlijk leiden tot nul procent happiness. Vreemd eigenlijk, bedacht ik me. Je zet in een kerk toch ook geen goed gesorteerde collectie pornografie neer met een bordje ‘afblijven!’?  Maar, ach ik ben een late bekeerling en moet nog  veel leren.

Uiteindelijk ben ik toch bezweken voor mijn zwakke vlees. Ik kocht heimelijk de kroket. Stiekem opgegeten en ik moet bekennen dat ik een kort, maar intens geluksgevoel ervoer.