Een volle agenda. Nooit eens rust. Alles willen doen. Het lijkt normaal. Vijf Windesheimers over hoe ze vastliepen, en wat ze hebben geleerd. Hieronder het verhaal van Felien.
‘Ik moet mezelf niet meten aan anderen’
‘Ik vind heel veel dingen leuk, dat is waarschijnlijk de reden waarom dit me overkwam. Ik ging van Delft naar Zwolle om journalistiek te studeren en vond het hier meteen geweldig. Ook de studie is fantastisch, je kunt zoveel leren, doen en meemaken. Ik ben een perfectionist en zeg nooit nee. Dus ik ging er vol in en haalde hoge cijfers. Maar wat ik niet zo goed besefte: ik stond eigenlijk altijd ‘aan’ en ging altijd maar door.
Op Windesheim krijg je veel eigen verantwoordelijkheid en bij journalistiek moet je veel zelf uitvogelen. Mijn medestudenten zijn heel actief en zitten veel op social media. Je ziet ze de hele dag bezig zijn, ook in hun vrije tijd. De druk die dat geeft is misschien wel typisch voor deze tijd: alles draait om connectie en mensen spiegelen zich voortdurend aan anderen.
Ik vond mijn leven geweldig en wilde alle ballen in de lucht houden. Maar ik zag gewoon niet aankomen dat het te veel werd. Mijn ouders vroegen of ik niet wat rustiger aan moest doen. Ik gaf hen gelijk, maar ik kon het niet laten. Tijdens de zomer merkte ik dat ik minder energie had en vaak moe was. Maar die signalen negeerde ik eerst. Tot ik zo moe werd dat álles me zwaar afging.
Na de zomer begonnen de lessen en ik voelde me uitgeput. Uiteindelijk zat ik in een klas en dacht: ‘Ik neem hier niets meer op, ik krijg alleen maar hoofdpijn als ik het probeer.’
Ik besefte dat er iets mis was en ging een weekje uitrusten bij mijn ouders. Toen het daarna weer niet ging, moest ik terug en toegeven dat ik er doorheen zat. Ik was bijna overspannen.
De maand erop moest ik leren om mijn grenzen aan te voelen, naar mijn lichaam te luisteren en rustmomenten in te lassen. Ik ging logeren bij een vriendin op de Veluwe. Daar kun je lekker door het bos wandelen. Van die prachtige natuur werd ik heerlijk rustig. Langzaam kreeg ik ook weer plezier in afspraken maken en met mensen bijkletsen.
Nu heb ik de draad weer opgepakt en de regelmaat teruggevonden. Ik heb een paar maanden van het studiejaar gemist, maar gelukkig gaf de examencommissie toestemming dat ik dit semester al met een minor begin. Daardoor loop ik minder achterstanden op.
Één ding heb ik heel goed geleerd: als ik sneller moe ben dan een ander, dan is dat helemaal niet erg. Ik moet gewoon accepteren wie ik ben en mezelf niet meten aan anderen. De enige aan wie je je kunt meten ben jij namelijk zelf.’
Felien is tweedejaars student journalistiek
Foto: Jasper van Overbeek
Lees ook de andere interviews in deze serie:
Over de kop (2): André Tertoolen
Er zijn 4 reacties op «Over de kop (1): Felien»