Een volle agenda. Nooit eens rust. Alles willen doen. Het lijkt normaal. Vijf Windesheimers over hoe ze vastliepen, en wat ze hebben geleerd. Hieronder het verhaal van Alyssa Demkes.
‘Controle over je eigen leven: dát is belangrijk’
Een bizar druk leven had ik vroeger. Ik werkte als schuldhulpverlener bij een gemeente, had een contract van 24 uur maar werkte veel meer. De hoeveelheid werk en de complexe zaken die ik mee naar huis nam, zorgden er voor dat ik steeds minder energie en plezier had. Daarnaast had ik mijn freelanceklussen. Die periode werkte ik zestig tot zeventig uur in de week. Zelfs ’s nachts was ik nog aan het werk.
Elke klus zag ik als een bevestiging van mijn succes, maar in werkelijkheid was ik helemaal niet zo succesvol. Het keerpunt kwam toen mijn dochter me vroeg waarom ik zo veel aan het werk was. Toen brak ik. Kort daarna meldde ik me ziek bij mijn werkgever en ben ik hulp gaan zoeken. Het begon met maandenlang nadenken om terug te gaan naar wat ik zélf nou eigenlijk wilde.
Vervolgens ben ik gestopt met al het werk, bezigheden en de relaties waar ik geen energie uit haalde; het welbekende grenzen stellen en aangeven en ‘nee’ zeggen. Dat is zó belangrijk!
De aanloop naar mijn uitval duurde ongeveer zes maanden maar geloof me, je bent enkele járen verder voor je er weer helemaal bovenop bent. Nu gaat het goed met me. Ik heb niet een druk, maar wel een vol leven. Ik ben veel selectiever geworden in mijn werk. Ik had de neiging om ieder vrij moment in te vullen met werk omdat anderen dat van me vroegen. In dit soort situaties moet je je afvragen: ‘Wil ik dit zelf, of doe ik het voor een ander?’ Als je zelf geen controle hebt over je werk gaan anderen dat voor je doen.
En af en toe praktisch zijn in plaats van wikken en wegen wat juist is, of wat je denkt dat anderen verwachten. Als we wat verlaat zijn en ik mijn dochter met een halfbakken staart naar school breng in plaats van twee perfecte vlechten, who cares?
Als je er voor kiest om een vol leven te lijden moet je bepaalde afwegingen maken: je kunt niet alles. Ik koos er bijvoorbeeld voor om minder tijd te besteden aan mijn sociale kring. Uiteraard vind ik het jammer om minder tijd te besteden aan vrienden, maar mijn gezin en werk gaan op dit moment voor.
Rust vind ik door mijn dikke planner. Een agenda wordt gevuld en een planner vul je zelf in. Naast mijn taken stel ik ook dagelijkse doelen. Dit helpt mij om gefocust te zijn en te blijven. Ontspanning zoek ik in yoga, paardrijden en hardlopen.
Alyssa Demkes is communicatiemedewerker bij het lectoraat GGZ en Samenleving.
Foto: Jasper van Overbeek
Lees ook de andere interviews in deze serie:
Er zijn 3 reacties op «Over de kop (3): Alyssa»