Eén ding is zeker. Windesheim kent zo’n beetje net zo veel soorten stoelen als opleidingen. Maar zitten ze wel lekker? Het WIN testteam selecteerde zeven veel voorkomende zetels, en plofte neer.
Het ijzeren monster.
Zichtbaar een oudje, maar helaas nog vaak te vinden op de campus. Het oordeel van het testpanel is niet mals: lelijk, star, en wanneer het hout gebarsten is, blijf je gemakkelijk met je haren of kleren haken. Cijfer: 2,5
Plastic tuinstoel.
Veel te vinden in T en X. Zit redelijk, al zullen studenten met overgewicht even aarzelen. De rugleuning wijkt iets te ver naar achteren en dus is het volgens een van de juryleden meer een stoel ‘om een wijntje in te drinken’. Cijfer: 6
Kabouter Wip.
Leuk, zo’n draaistoel, maar zoiets vraagt (letterlijk) een zware constructie en deze is te licht. Harde zit, rechte leuning, maar dus ook wankelend. Voordeel: een flinke zet, voetjes van de vloer, en je waant je heel even op de kermis. Cijfer: 6,5
De Zwarte Ahrend.
De huidige standaardstoel. Overal te vinden. Vrij lelijk, ziet er lichtvaardig uit en de stoffen zitting raakt snel smoezelig. Toch zit deze niksige stoel lang niet slecht. Beweegt mee, hindert niet. Cijfer: 6,5
De Witte Slinger.
Wit van onder, kleurtje van boven. De twee langere juryleden vonden hem prima zitten (‘past precies!’) maar twee iets kortere juryleden vonden de Slinger maar niks. Ook hier een vlekgevoelig dekje. Gemiddeld cijfer: 7
De ouwe Ahrend.
De vorige standaard, nu on the way out. Harde zit, nét geen handige leuningen, veel scherpe punten, viezig zittinkje. De stand van de rugleuning zorgt dat je snel onderuit gaat hangen, zonder dat dat echt aangenaam is. Cijfer: 6
Martelstoeltje. Hij mocht niet ontbreken: het klapstoeltje voor de tentamens. Wordt veel over geklaagd. Terecht. Hier houdt niemand het lang op uit – terwijl dat nu juist wél de bedoeling is. Doet pijn aan alle kanten en hindert de bloedsomloop. ‘Onacceptabel’, zo oordeelde een jurylid, met tranen in de ogen. Cijfer: 2
