Studentencafé Het Vliegende Paard in Zwolle viert zijn 25ste verjaardag. Uitbater Dennis Kaatman blikt terug.
‘Toen ik hier kwam, zo’n twintig jaar geleden, was het Paard net een jaar dicht geweest en weer opgestart. We moesten van voren af aan beginnen. Als je toen honderd gulden in de kas had, had je een topdag gehad. Dat is allemaal anders. Maar de klanten zijn ook anders. In die tijd zaten heel veel studenten vijf dagen per week hier. Nu zie je ze gemiddeld, denk ik, een dag per week. Vooral op zaterdag natuurlijk, op de dansvloer. Ondertussen gaat het prima met de omzet. Die stijgt al vier jaar. De omzet van de maaltijden is gezakt, maar we zijn van plan om de keuken uit te breiden en beter zichtbaar te maken, zodat ook dat weer goed gaat lopen.
Het zijn juist onze activiteiten, op de andere dagen, die ervoor zorgen dat we ánders zijn. Dié maken het een uniek studentencafé. Ook al komen er maar tien mensen op zo’n activiteit af. Ook dat kan heel bevredigend zijn. Het gaat op zo’n moment niet om de omzet. Het Vliegende Paard is, zeg ik wel, de grootste studentenkamer van Zwolle. Ze komen hier letterlijk om aan de bar uit te huilen. Ik durf te zeggen dat het gemiddelde studentencafé in een andere stad toch vooral een zuiphol is – maar Het Vliegende Paard is echt anders, echt meer dan dat!
Toen ik begon waren studeren en drinken onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat is niet meer zo. Mensen vinden er ook meer van dan vroeger. Vroeger had je nog echte ontgroeningen, Dat bestaat niet meer. Er is nu een stevige discussie over alcoholgebruik, en bij de verenigingen stimuleren wij ook een alcoholmatigingsbeleid. Aan de andere kant…. Ik heb hier journalistiekstudenten gehad die alle dagen aan de bar zaten, waarbij je dacht “dat wordt nooit wat” en die nu hoog in de boom zitten. Dus zeg mij maar wat goed is en wat slecht…
Wat wél veranderd is, is dat studenten minder ruimte hebben om zich naast de studie te ontplooien. Bij een vereniging zitten, leuke dingen organiseren… het staat onder druk. Verenigingen hebben daardoor grote moeite om leden te vinden en leuke dingen op te zetten. Vaak blijft het dan bij dat ene vriendengroepje, en als dat uit elkaar valt is het afgelopen. Daar ligt dus een rol voor ons. We adviseren, zeggen hoe het anders kan (en moet), vragen hoe we kunnen helpen. Samen iets organiseren zodat zo’n kwakkelende vereniging weer actief wordt en nieuwe leden kan trekken. We waken, zal ik maar zeggen, over de verenigingen. We geven alles een kans.’
Foto: Herman Engbers (workshop sushi maken, gegeven door Dennis Kaatman, 23 maart 2016)
Lees ook:
Het Vliegende Paard: foto uit 1996
Het Vliegende Paard: ’We verzonnen een U-bocht constructie’
Het Vliegende Paard: ‘De soos was echt van óns’
Het Vliegende Paard: ‘De omliggende horeca bekeek ons met argusogen’
Er zijn 2 reacties op «Het Vliegende Paard: ‘We geven alles een kans’»