Opeens moest al het onderwijs online. ‘Een revolutie in onderwijsland’ wordt het al genoemd. Maar hoe bevalt die nieuwe manier van les geven eigenlijk? En hoeveel van die online manier van werken blijft er straks, na de coronacrisis, hangen?
WIN sprak met Herman Verveld, docent aan de calo.
Online onderwijs bij de calo, gaat dat wel?
Het zijn erg verwarrende en onzekere tijden. Het opleidingsonderwijs aan de Calo is vooral gericht op groepsonderwijs, dat daadwerkelijk en betekenisvol in de praktijk wordt gegeven.
Wij hebben ons niet voor niets kritisch uitgelaten over onderwijs op afstand en gepersonaliseerd leren. Toch hebben we de verdergaande digitalisering zeker omarmd en een plek gegeven in ons onderwijs en zijn daar ook leidend en richtinggevend mee geworden in de wereld van sport en bewegen. Gelukkig geef ik dit semester geen praktijkvak, maar alleen de theorie van bewegingsonderwijs, want mijn praktijkcollega’s zitten op dit moment zeker met hun handen in het haar.
Hoe was de overschakeling voor jou?
Theorievakken maken goed gebruik van de ELO en nu van Microsoft Teams en YouTube. Op de ELO kon en kan ik mijn weg naar de studenten aardig goed vinden, maar in Teams moest ik mij wel razendsnel omturnen en bekwamen. Met behulp van collega’s gaat dit echter steeds beter en geef ik nu ook online werk- en hoorcolleges op Teams. De studenten zijn hier al veel beter in thuis, heb ik gemerkt en werken gelukkig heel erg constructief mee.
Blijven grote groepen online te overzien?
Nou, het is wel zo dat het met groepen groter dan vier steeds moeilijker wordt om echt contact te maken en te krijgen met de studenten, waardoor het online onderwijs alleen maar kennisverwerving wordt en niet of nauwelijks tegemoet komt aan de socialiserende en subjectiverende functie van ons opleidingsonderwijs.
En hoe ervaar je de overgang persoonlijk?
Ik merk ik dat ik steeds ‘aan’ sta en niet goed de tijd en ruimte voor mezelf kan nemen. Na mijn lessen op Windesheim voor de Corona crisis, kwam ik thuis en had natuurlijk ook wel het nodige correctie- en voorbereidingswerk te doen, maar ik kon wat gemakkelijker loskomen van mijn werkzaamheden. Nu word ik constant naar de laptop, IPad en smartphone getrokken. De ontspanning is er niet.
En dat contact allemaal op afstand…
Ik mis mijn studenten en collega’s enorm. Het daadwerkelijke contact en de relatie is toch de motor waarop voor mij alles draait. Desondanks heeft deze crisis ook mijn ogen verder geopend en ruimte gemaakt voor alternatieven. Opleiden kan (zeker de theorie) ook adequaat op afstand geschieden en voor sommige modules is de ELO echt heel belangrijk en een aanvullende waarde geworden. Maar ik zie duidelijk in dat betekenisvol en constructief opleiden van startbekwame leerkrachten bewegingsonderwijs vooral samen met elkaar moet gebeuren, en daadwerkelijk in de praktische en morele ruimte van de zalen op de calo.
