Windesheimstudent Maud Muller kreeg op Fiji een heel andere stageperiode dan ze van tevoren dacht. Tijdens de Corona-crisis lukte het niet om naar Nederland terug te keren. Ze werd ziek en een tropische cycloon teisterde het eiland.
Maud, student aan Windesheims opleiding Global Project & Change Management, probeerde uit alle macht om naar Nederland terug te keren na de oproep vanwege het Corona-virus. Uiteindelijk lukte dat niet. Nu probeert Maud er het beste van te maken op haar stageplek, een duikschool aan de andere kant van de wereld.
“Na alle stress ben ik eigenlijk blij dat ik hier ben gebleven”, vertelt Maud. “Fiji zonder toeristen is zo ongelooflijk uniek! En intussen heb ik hier een ontzettend gaaf netwerk van leuke mensen opgebouwd.” Ze heeft geen flauw idee wanneer ze naar huis kan, want normale vluchten zijn er voorlopig niet. “Misschien na de zomer? Wie weet. Ik zit het hier wel uit en probeer me er geen zorgen meer over te maken.”
Dat was een paar weken geleden wel anders. Europa was in lock-down en het virus bereikte niet veel later Fiji. “Windesheim had geopperd dat alle studenten uit het buitenland terug moesten komen en ik was de vlucht aan het uitzoeken. Alles leek hier nog zo veilig, totdat case 1 kwam!”
De regering gooide direct de provincie op slot waar de persoon met Corona zich bevond, daar was ook het vliegveld van Fiji. Niemand mocht er in of er uit, zelfs niet wie een vlucht had. “Ik heb als een malle al mijn spullen ingepakt en me naar het vliegveld gehaast, want ik werd bang dat ze mijn gebied ook op slot zouden gooien. Er was echt paniek op straat die eerste dag.”
Ticket gecanceld
Maud had drie verschillende tickets om weg te komen. Het eerste was een enkeltje naar Niew-Zeeland, maar dat werd al snel gecanceld. “Het tweede was geboekt door Windesheim, maar ik hoorde dat de transit daarvan niet zou gaan lukken. Ik had intussen een derde ticket geregeld dat via Australië naar Nederland ging. Dus ik koos voor die vlucht. Maar de nacht voor de vlucht veranderde Australië de regels en de volgende dag hoorde ik op het vliegveld dat ik niet mocht boarden.”
Wachtend op het vliegveld voelde Maud zich steeds minder goed. “Alle stress rondom de gecancelde vliegtickets begon zijn tol te eisen. Ik was nachten wakker gebleven om met vliegmaatschappijen in Nederland te bellen, want er zit 11 uur tijdsverschil tussen NL en Fiji. Al voordat ik naar het vliegveld ging begon ik erg ziek te worden: koorts, duizelig en pijnlijk lichaam. Uiteindelijk werd het een flinke koorts. Ik was als de dood dat ik COVID had!”
Quarantaine
Maud bedacht dat het misschien maar beter was dat ze niet mocht vliegen, want ze wilde niet met koorts in een vreemd land terecht komen en daar in quarantaine gaan. “Ik bleef liever op een vertrouwde plek, in de hoop dat ik gewoon beter zou worden. Ik was wel bang om naar de dokter te gaan. Want als je hier Corona krijgt, worden al je persoonlijke gegevens over het internet verspreid: je foto, je contact gegevens en waar je bent geweest.”
Maar ze werd niet beter, dus uiteindelijk verzamelde ze moed en ging naar de dokter. “Al snel bleek dat ik een ongevaarlijke nierbekkenontsteking had. Ik ben nog nooit zo blij geweest met een ontsteking! Met een 10-daagse antibioticakuur kon dit worden opgelost.”
Omdat Maud nog hoge koorts had kon ze niet mee met een repatriëringsvlucht. ”Ik bleef ook liever in Fiji, waar ik mensen ken, dan kans lopen om ziek ergens in een vreemd land te stranden.”
Tropische cycloon
Maud besloot om rustig uit te zieken en aan haar afstudeeronderzoek te werken. “Maar de natuur had andere plannen. Er kwam een tropische cycloon naar Fiji met kracht 5, de allerhoogste! Het eiland Vanuatu, niet ver van Fiji, lag al in puin. We moesten snel voorzorgsmaatregelen nemen en iedereen moest helpen. Op de dag van de cycloon ben ik nog naar een veiligere plek gegaan. De cycloon viel uiteindelijk erg mee op Fiji, maar het was wel heel spannend om dit mee te maken.”
Bullshark
Inmiddels is de rust weergekeerd en heeft Maud haar afstudeerproject weer opgepakt, dat doet ze op een duikschool gespecialiseerd in ‘bullshark-diving’ in Fiji.
“Ik heb over de hele wereld gedoken en ben ook al jaren duikinstructeur, dus dit is voor mij een ideale stageplek. De duikschool wil verkennen wat ze kunnen doen voor het beschermen van deze haaiensoort. Mijn taak is te onderzoeken hoe lokale communities betrokken kunnen worden bij ‘marine resource management’ met een speciale interesse in haaien. Ondanks COVID-19 heb ik op Fiji toch een fantastische tijd. Ik ben heel veel in zee en ik duik wekelijks met haaien van meer dan drie meter.”
Geen doorsnee-mensen
Maud zou eigenlijk van januari tot juni blijven, maar wie weet wordt dat langer. “Ik heb intussen interessante contacten met de mensen die hier nog gebleven zijn; het zijn meestal geen doorsnee-mensen die hebben gekozen om te blijven in plaats van naar huis te gaan. Al met al heeft de Corona-periode me ongelofelijk veel gegeven. Het is voor mij niet de eerste keer dat ik zo lang in het buitenland zit, dus ik red me wel.”
