De stad waar mijn hart ligt. Waar ik niet geboren en getogen ben, maar waar ik tijdens mijn opvoeding de normen en waarden van heb meegekregen. Ik heb het over Amsterdam. Onze prachtige hoofdstad.
Mijn ouders zijn rasechte Amsterdammers. Je kent het wel, een lekker plat accent dat alleen maar platter wordt naarmate ze onder andere Amsterdammers zijn. De een vindt het dramatisch, de ander geweldig, maar ik kan er wel om lachen.
Twee jaar geleden begon ik in Zwolle aan mijn studie journalistiek.
Ik had net drie volle studiejaren in Amsterdam erop zitten en ik vond het wel tijd voor een nieuwe uitdaging. De verhouding Zwolle – Amsterdam is natuurlijk óntzettend groot en dat ging me niet in de koude kleren zitten.
Gelukkig was er van twijfel geen sprake. Misschien hooguit wat spanning, maar ik wist dat Windesheim goed stond aangeschreven en journalistiek studenten heel makkelijk zijn in de omgang. Dus daar zat ik dan, in Zwolle. Een prachtige karakteristieke stad – dat voor mij toentertijd meer leek op een groot dorp – in een klas vol mensen uit het Noorden van ons kleine kikkerlandje.
Ondanks dat het verschil Amsterdam – Zwolle best groot is en ik aan het begin moest wennen aan de Zwolse mentaliteit heb ik alles in dat jaar voor lief genomen en tot mijn verbazing ontzettend veel over mijzelf mogen leren. Ik kreeg een leuke vriendgroep, was veel in Zwolle te vinden, verruilde Café Bubbels (een studentenkroeg in Amsterdam) voor het Paard en beetje bij beetje kreeg Zwolle ook een speciaal plekje in mijn hart.
Totdat het einde van het jaar naderde en mijn faalangst terugkeerde. Ik kreeg het steeds moeilijker om de BSA-norm te halen en ik zag de studie even niet meer zitten. Alles wat ik in dat afgelopen jaar in Zwolle had meegemaakt zag ik in een keer voorbij flitsen en ik werd bang. Bang om weg te gaan uit Zwolle en al het leuke waar ik aan het begin zo tegenop keek achter me te laten.
Ik besloot (na het halen van mijn BSA) om voor een jaar weer terug te krabbelen naar – even plat gezegd – Mokum en mijzelf weer op te laden. En hier, nam ik de tijd om mijzelf weer te herpakken, de beste versie van mijzelf te worden en met een glimlach te beginnen aan mijn tweede studiejaar in Zwolle.
En Amsterdam, wat was je weer fantastisch! Nu weet ik pas echt dat Amsterdam (ook als het moeilijk gaat) mij nooit in de steek laat.
Sushmita Lageman (24) is tweedejaars student journalistiek op Windesheim
