Ilias El Ghamarti, tot een paar weken geleden student, heeft zijn opleiding op Windesheim vaarwel gezegd. In ruil voor een kans op een profcarrière in Engeland, bij de Kidderminster Harriers.
Een laatbloeier, zo noemt de 21-jarige Ilias zichzelf. Want voetballers die de top bereiken, spelen bijna altijd al vanaf de jeugd bij een grote club. Ilias liep enkele maanden gewoon nog op de Nederlandse amateurvelden rond, voor RKVV Teylingen, uit een plaatsje vlakbij Leiden.
Dik en traag
“Als jongetje was ik altijd op het schoolplein aan het voetballen. Maar ik was toen nog een beetje dik en te traag. Pas toen ik ouder werd, ongeveer rond mijn zeventiende, kreeg ik door dat ik er meer voor moest doen, als ik ooit nog profvoetballer wilde worden. Dus ik ben gezonder gaan eten en ik ging op specifieke dingen trainen. Om bijvoorbeeld sterker en sneller te worden, maar ook behendiger en mobieler.”
Vol overgave ging Ilias daar hard en gedisciplineerd mee aan de slag, zo vertelt hij. Ook riep hij de hulp in van een performance coach, een voedingsdeskundige en zelfs een bewegingswetenschapper. Enkele maanden geleden zette hij een belangrijke stap: hij schreef zich in voor een voetbalacademie, een soort voetbalzomerkamp.
Keihard trainen
“Het was keihard trainen, iedere dag van ‘s ochtends tot ’s avonds laat. We speelden wekelijks een oefenwedstrijd tegen een Nederlandse profclub en dat werd altijd gefilmd. Kenzo Biyong, de oprichter van de academie, heeft goede contacten bij de Kidderminster Harriers en heeft mijn cv en die beelden naar hen doorgestuurd. Daar zeiden ze: laat die jongen maar komen en dan gaan we kijken of hij goed genoeg is.”
Eind augustus tekende de 21-jarige Ilias een contract bij de club die op het zesde niveau van Engeland uitkomt. De naam van zijn nieuwe werkgever doet misschien geen belletje rinkelen, toch is het een vrij grote club, zegt Ilias. “Er passen 6.500 toeschouwers in het stadion en zeker bij belangrijke wedstrijden zit het goed vol.” Ter vergelijking: in het stadion van Almere City passen 4.500 mensen.
Vergoeding
Ilias is in Kidderminster ook meteen een nieuwe opleiding gestart, de tweejarige associate degree Football business management. “Hier kan ik voetbal wél goed combineren met een studie, omdat ik maar twee keer in de week een aantal uren les heb. Op Windesheim, waar ik hbo-ict deed, was het moeilijk om naast een fulltime opleiding ook nog zoveel uren in het voetballen te kunnen steken.”
Het tweejarige contract dat Ilias in Engeland tekende, houdt overigens niet in dat hij krijgt betaald in euro’s of ponden. “Ik heb twee jaar de tijd om me te laten zien bij deze club. In die periode krijg ik alles vergoed: mijn opleidingskosten, onderdak, eten en transport. Ik ben dan ook erg blij met deze overeenkomst.”
Premier League
Dé reden dat Ilias zijn familie en vrienden in Almere Buiten verliet en voor het avontuur koos: een basisplek veroveren en op den duur misschien wel een transfer maken naar een grotere club.
“Mijn ultieme droom? Voetballen op het hoogste niveau van Engeland, de Premier League. Als dat niet lukt, dan misschien terug naar Nederland en om daar bij een grote club te voetballen.”
Ilias kan het beste uit de voeten op de flank, het liefst de rechter. “Ik ben een snelle speler die graag naar binnen wil om dan op doel te schieten. En ik hou van één-op-één-acties en van combinatiespel, dat zijn mijn sterke punten.”
Zelfquarantaine
“Ik krijg goede reacties van de trainer. Hij gaf me complimenten voor mijn ‘work effort’, die is heel hoog zei hij. Ik wil elke bal hebben en ik ben ook het meest fit van alle spelers in het team.”
Zijn eerste wedstrijd in het eerste elftal van de Harriers moet hij overigens nog maken. Nadat Ilias naar Kidderminster verhuisde, moest hij vanwege corona namelijk eerst twee weken in zelfquarantaine. En daarna was het wachten op de ‘international clearance’, toestemming van de FIFA (de wereldvoetbalbond) om in Engeland te mogen spelen.
Aanstaande zaterdag hoopt hij eindelijk zijn eerste speelminuten in het eerste te maken, in de uitwedstrijd tegen Darlington.
Tekst: Wouter van Emst
