Dirk Ridder, student van het Teachers College van Windesheim, maakte samen met natuurkundige Robbert Dijkgraaf een stripverhaal. ‘Het allerkleinste’ gaat over de grenzen van onze wetenschappelijke kennis. “Ik heb natuurkunde altijd al heel interessant gevonden. In een ander leven was ik graag astrofysicus geworden, dat lijkt me een heel mooi beroep.”
Hoe kwam je op het idee om zo’n strip te maken?
‘Ik zat nog op de kunstacademie, ArtEZ, en de afstudeeropdracht was om een volwaardige strip te maken van minimaal 24 pagina’s. Het leek me leuk een strip te maken die nuttig was, die mensen iets leerde over een onderwerp dat ze lastig vonden. Dus ik heb wat rondgevraagd, wat vinden mensen lastig? En daarbij kwam natuurkunde het vaakst naar voren. Ik ben toen wat gaan rondkijken op het internet en zag de DWDD-colleges van Robbert Dijkgraaf. In die tijd (ik weet niet meer precies hoe het gelopen is) sprak ik met een docent daarover, en die adviseerde mij om contact met Robbert te zoeken.’
En dat was geen probleem?
‘Eigenlijk niet. Hij vond het een heel leuk idee. Ik heb toen één van zijn DWDD-colleges uitgekozen, een die mij het meeste aansprak, en dat werd de strip.’
Wat gebeurt er in ‘Het allerkleinste’?
‘In de strip lopen Robbert en ik door het heelal, van de aarde tot aan de uiterste grenzen. Hij is daarbij de expert. Ik sta voor de lezer die er nog geen kennis van heeft, en vragen stelt. We gaan zo ver als we kunnen. En dan volgt de slotconclusie: verder kunnen we niet, maar we hebben nog lang niet alles ontdekt. Maar wat we wél weten (dat is ook zo’n beetje de slotzin) is dat de allerkleinste dingen de allergrootste verklaren. Wat er in atomen gebeurt, hoe de elementaire deeltjes zich gedragen, dat verklaart zaken als zwarte gaten.’
Vond je het moeilijk?
‘Striptekenaar Martin Lodewijk heet eens gezegd: ‘een strip bedenken is leuk, een strip uitgeven is leuk, maar een strip tekenen is vreselijk.’ En dat klopt wel. Op een gegeven moment moét het af, dan moet je doorwerken en dan gaat de magie er wel een beetje van af.’
Wat was het aandeel van Robbert?
‘Hij is heel druk maar af en toe stuurde ik hem updates en pagina’s. En daar reageerde hij enthousiast op. Hij had niet veel aanmerkingen. Daarnaast heeft de redactie van New Scientist nog naar de stijl gekeken.’
Want je strip is écht uitgegeven…
‘Ja. Ik had wel een uitgever benaderd maar die wees het af. Toen ik de afgewerkte strip aan Robbert overhandigde, vroeg hij of het uitgegeven zou worden. Ik vertelde hoe dat was gelopen. Ik geloof dat het Robberts vrouw Pia was die hem suggereerde dat hoofdredacteur Jim Jansen van New Scientist er dan eens naar moest kijken.’
Dit was je afstudeeropdracht voor ArtEZ – en nu zit je op Windesheim, op het Teachers College.
‘Eigenlijk ben ik vorig jaar al begonnen maar het werd me wat te veel, dus heb ik de studie even stilgezet om me te kunnen concentreren op de strip. Maar afgelopen september heb ik een nieuwe start gemaakt.’
Strips en onderwijs, past dat bij elkaar?
‘Ik denk van wel. Ik ben toch wel geobsedeerd door onderwijs, en wil kijken naar creatievere manieren om kennis over te brengen. Op dit moment ligt de focus op educatieve strips, op mezelf ontwikkelen in die richting. Educatieve strips zijn vaak heel informatief maar de focus ligt niet erg op didactiek. Ik wil graag stripboeken maken die daar wél op focussen, waar je echt iets van leert, met opdrachten en zo, waardoor je het écht leert begrijpen.’
Stripboek bekijken, bestellen?
shop.newscientist.nl/product/het-allerkleinste/
