Sushmita: ‘Yes! ik ben volwassen’

Het eerste dat ik dacht toen ik de achttien jaar aantikte was: ‘YES! Ik ben volwassen’. Ik kan het me nog goed herinneren. Achttien kaarsjes uitblazen op een slagroomtaart was iets waar ik jaren lang naar had uitgekeken. ‘Nu mag ik lekker alles doen wat ik zelf wil’ dacht ik. Nu ik daarop terugkijk denk ik: jeetje, wat wist ik toen weinig van de wereld.

Op je achttiende komt er plotseling veel op je af. Je betaalt je eigen zorgverzekering, woont misschien op kamers – waardoor je verantwoordelijk bent voor je eigen boodschappen –  en betaalt huur/collegegeld. Daarnaast wil je ook lekker een feestje meepakken op de donderdagavond, maar dit moet natuurlijk allemaal betaald worden door te werken, en dat is niet niks als je ook nog een voltijdstudie volgt.

Ik heb het best wel moeilijk gehad op mijn achttiende. Ik deed veel zelf, omdat ik dat wilde en zogenaamd niemand nodig had. Misschien dat je jezelf daarin herkent, misschien ook niet, maar ik voelde het op dat moment zo. Ik was zoekende, zoekende naar wie ik daadwerkelijk was en wilde zijn. Eigenlijk net zoals alle andere achttienjarigen. We staan al van jongs af aan voor moeilijke keuzes en vaak wordt dit onderschat.

Ik wist dan ook pas toen ik 21 werd wie ik wilde zijn. De verandering voelde zo sterk. Ik kan wel zeggen dat mijn eenentwintigste jaren een van de beste periodes uit mijn leven is. Waarom? Omdat ik eindelijk de juiste studie had gevonden, de moed kreeg om mijn relatie toentertijd te beëindigen, voor mijzelf te kiezen en te wonen op kamers.

Als ik terugkijk naar mijn 21ste was het een groot feestje. Ik kon eindelijk het leven leiden dat ik altijd wilde leiden zonder dat iemand daar kritiek op had en ik heb er totaal geen spijt van. Ik ben juist blij dat ik dit allemaal heb doorstaan en op dit moment een gelukkig leven mag leiden met mijn vriend, familie en alle lieve mensen op mij heen. Als student heb je het vaak al moeilijk genoeg. Ik moedig daarom iedereen aan je eigen pad te bewandelen en niet te kijken naar anderen. Want dat is iets dat ik altijd deed, maar me niet hielp.