Je hebt ze ongetwijfeld zien lopen door de gebouwen van Windesheim: de beveiligers die toezien op de coronaregels. Heeft iedereen een mondkapje op? Houdt iedereen voldoende afstand? WIN liep een ochtend met ze mee.
Het is een woensdag in april, middenin de tentamenperiode. “Vandaag komen er zo’n duizend studenten naar de campus, de drukste dag sinds maanden”, vertelt Michael, coördinator van de beveiligers van het bedrijf Bloemink Security. Het achtkoppige regulatieteam let op een paar zaken, legt hij uit. Draagt iedereen een mondkapje, houdt men anderhalve meter afstand en klopt de indeling van lokalen? Daarnaast wordt er toegezien op de naleving van het rookverbod op de campus, dat sinds augustus van kracht is.
“We zijn geen politieagenten”, zegt Michael, terwijl hij door gebouw D loopt. “We gaan dus niet met een meetlat op pad, het gaat ons er vooral om dat bezoekers van de campus bewust met de voorschriften bezig zijn. Dus als we bijvoorbeeld studenten te dicht bij elkaar zien staan, dan gaan we het gesprek aan.”
Eén akkefietje
Gebeurt het vaak dat iemand zich doelbewust niet aan de coronaregels houdt? “Weinig. Je ziet een tweedeling tussen de mensen die het prima vinden, dat is verreweg de grootste groep, en een klein aantal mensen dat het minder oké vindt. Maar die laatste groep is echt een heel kleine minderheid.” In het begin, vlak na de zomervakantie, was er geregeld discussie. Opvallend genoeg vaker met docenten en medewerkers dan met studenten. “Maar inmiddels weet iedereen dat afstand houden en het mondkapje erbij horen”, vervolgt Michael, wijzend op een groepje studenten dat voorbij komt lopen.
Er was in deze tentamenperiode tot nu toe slechts één akkefietje, terwijl er meer dan 25.000 tentamens worden afgenomen. “Dat ging om een student die geen mondkapje op had. Hij liep snel door toen één van ons hem aansprak. Onder studenten zie je dat soms, dat groepsgedrag. Dan is het iets makkelijker om een grote mond te geven.” De beveiligers mogen iemand vragen een ID-kaart te laten zien. Eventueel kan de naam van de overtreder zelfs worden doorgegeven aan zijn of haar opleiding. “Maar we hebben deze student gewoon laten gaan, we richten ons liever op de mensen die wél willen meewerken. Eigenlijk houdt iedereen zich opvallend goed aan de regels.”
Spatscherm
Op de tweede verdieping van gebouw G gaat een aantal studenten één voor één het tentamenlokaal binnen, ze houden allemaal netjes afstand van elkaar. Twee beveiligers staan met de handen over elkaar gevouwen toe te kijken, alleen hun aanwezigheid lijkt voldoende om iedereen aan de regels te doen denken.
De studenten melden zich bij de surveillant die voor de ingang van de ruimte staat. Achter het grote plastic spatscherm op een statafel ligt de namenlijst. Michael vertelt ondertussen dat er goed overleg is tussen het team van beveiligers en de surveillanten. “De tentamens beginnen om half negen, maar officieel mogen studenten al om acht uur naar binnen. Voor een goede spreiding is het belangrijk dat de surveillanten op tijd het lokaal open doen, zo ontstaan er geen ophopingen in de gang. Zodra we dat wél zien gebeuren communiceren we dat direct.”
Vergeten
Via de gebouwen C, B en A, lopen we door naar de Calo, waar tentamens worden afgenomen in de sportzalen. “Het gebeurt heel af en toe dat er iemand voorbij komt die is vergeten z’n mondkapje op te doen”, vertelt een vrouwelijke beveiliger die in de open ruimte bij de sportkantine staat. “Dan spreken we die persoon daar even op aan en bijna altijd blijkt dat hij of zij gewoon vergeten is ‘m bij de ingang op te doen. Maar eigenlijk lijkt het werk wat we doen meer op ‘hospitality’. Zo van: hé hallo, weet je waar je moet zijn?”
Het is inmiddels iets na half negen, alle toetsen zijn begonnen. Binnen in de tentamenruimtes mogen de mondkapjes uiteraard af. De beveiligers gaan naar de lobby tussen X en T voor een pauze. Michael, lachend: “Ja, als we koffie drinken houden we zelf uiteraard ook anderhalve meter afstand.” (WvE)
Bovenste foto: Herman Engbers
