De lente is weer in het land. De lucht is blauw, mijn vriend niest dat het een lieve lust is en de vogeltjes leggen eieren. Dat laatste is een groot probleem: mijn ouders en ik hebben namelijk nieuwe achterburen. Het gezellige gezin is ongeveer twee weken geleden ingetrokken: mama merel, papa merel en minstens één baby mereltje. In onze achtertuin.
Die keuze voor onze achtertuin heeft voor- en nadelen. Onze tuin is een geval ‘vrije natuur’ (lees: vol met dode bladeren en de grasmaaier gaat er pas overheen als het écht nodig is). Niet iedereens ding, maar wel erg goed voor de Nederlandse beestjes. Zo hebben wij geregeld egeltjes, muisjes en padden in de tuin. Dat scharrelt dan door de begroeiing en rommelt tussen de stapel takken. En nu dus een merelgezin.
Het nadeel is dat ik nóg een huisdier heb. Een eigenwijze dondersteen die maar al te graag achter kleine vogeltjes aanzit: kat Quentin. Kleine merels leven op de grond: ze zitten heel stil zodat ze niet opgemerkt worden. Maar voor een kat met een neus en een beetje verstand zijn ze een makkelijk doelwit. Mijn moeder is bang dat hij de mereltjes opvreet, dus nu heeft Quentin huisarrest.
Allemaal leuk en aardig, maar als je een jonge buitenkat ineens een paar weken binnenhoudt, heeft ‘ie wat energie te veel. Zijn bijnaam ‘sloopkogel’ blijkt weer uitermate passend. Ik spendeer mijn lentedagen dus aan het in toom houden van een kleine bulldozer. Niets en niemand is meer veilig. Het is alsof ik ineens peuteroppas ben. Hij hangt wild hijgend in de gordijnen, waar ik hem minstens tien keer per dag uit trek, hij rent heen en weer door de kamer alsof ‘ie bezeten is, of hij staat te gillen bij de deur. Die kat draait op Duracell-batterijen, hij is niet moe te krijgen.
Dus hoe leuk en schattig ik de merels ook vind, ik hoop dat ze snel uitvliegen. Naar een tuin ver, ver hiervandaan. En niet terugkomen naar dit mooie nestplaatsje. Zodat de kat weer naar buiten kan en ik weer rust aan m’n kop heb. Dan is het pas écht lente voor mij.
Samira Antonisse is eerstejaars journalistiek op Windesheim
