Op het allereerste studentenfeest dat ik bezocht, vroeg een potig mannetje fluisterend of hij drugs van me kon kopen. Ik vertelde hem dat ik zijn nieuwe klasgenoot was, en dus niet de lokale dealer uit Zwolle. Hij verdween meteen, zonder zich te verontschuldigen.
Amper een maand later, toen we allemaal aan elkaar gewend waren geraakt, hadden we met een paar jongens en meisjes van de studie Journalistiek afgesproken in studentencafé Het Vliegende Paard, toen al the place to be voor iedereen die aan Windesheim studeerde.
‘Wat kom je doen?’ vroeg de portier aan de deur.
‘Gewoon. Een biertje drinken. Misschien wel dansen.’
‘Laat je studentenpas zien.’
‘Die heb ik niet bij me.’
Drie klasgenoten zaten op het terras en zagen het gebeuren. ‘Meneer, hij zit echt bij ons op de studie, hoor,’ riepen ze vrolijk. Hij draaide zijn hoofd hun kant op. ‘Ik geloof niet dat hij een student kan zijn.’ Ik kreeg toen een waas voor de ogen en trakteerde hem op een kopstoot. Ik moest de nacht in een cel doorbrengen en kreeg van Het Vliegende Paard een toegangsverbod.
Nu, dat klinkt allemaal niet zo vrolijk, maar daartegenover stond wel dat de bruisende Zwolse binnenstad me veel kennis en plezier heeft opgeleverd, bijvoorbeeld dankzij poppodium Hedon, de verschillende theaters én de huisfeesten bij wildvreemden van andere opleidingen. Het komt banaal over maar toch is het ontmoeten van vreemden, op wisselende plekken, een belangrijke manier om vorm te geven aan je persoonlijkheid.
Ik heb in Zwolle, samen met anderen die worstelden met hun dromen, identiteit en studie, een essentiële fase van mijn leven doorgebracht. De pandemie heeft bewezen hoe waardevol onze vrijheden zijn. De meeste mensen hebben het dan vaak over vakanties, festivals en voetbalwedstrijden. Maar voor studenten is dit dé periode om te snuffelen aan de grotemensenwereld. Ik hoop dat iedereen zich daar nog bewuster van zal zijn.
Tussen mij en Het Vliegende Paard is het trouwens goed gekomen. Begin dit jaar presenteerde ik daar een talkshow in het kader van de verkiezingen. Toen ik er was, bleef ik niet hangen in mijn eigen geschiedenis daar. Ik dacht vooral; wat goed dat dit bestaat.
Hopelijk zien studenten dat zelf ook in.
