Journalistiekstudent Naomi van Asperen maakte een prijswinnende fotoserie over de depressie waar ze jarenlang onder gebukt ging.
Onder de titel ‘Generation Z: what’s next?’ is de komende twee weken in de voormalige IJsselcentrale in Harculo een fototentoonstelling te zien met daarin onder andere werk van Windesheimstudenten journalistiek. De expositie maakt onderdeel uit van het project ‘De Stad Verbeeldt’. Aan de expositie was een wedstrijd verbonden en één van de studenten, Naomi van Asperen, won de Eerste Prijs. Voor, zoals de jury oordeelde, de op indrukwekkende wijze waarop ze het thema depressie in beeld heeft gebracht.
Naomi was al van jongs af aan bezig met fotograferen, vertelt ze: ‘Voor mijn verjaardag vroeg ik een klein cameraatje en later kocht ik van mijn eerste verdiende geld een Canon camera. Doordat mijn vader veel in de weer was met zijn camera op vakantie, wilde ik dat ook graag. Fotografie bestaat voor mij niet alleen uit het schieten van mooie foto’s. Een foto hoeft niet per se mooi te zijn om gevoel bij je op te roepen.’
Voor het project ‘de droomfabriek’ maakte ze een serie over de depressie die ik in mijn jeugd heb gehad.
Kun je iets meer vertellen over je depressie?
‘Van mijn dertiende tot mijn achttiende heb ik last gehad van depressieve en suïcidale gevoelens. In de periode van mijn depressie wist, naast mijn ouders, niemand van de gedachten die ik had. Het was een ontzettend zware periode, maar ik heb er ook veel van geleerd. Sinds ik beter ben, kan ik veel beter aangeven als het even wat slechter gaat met me.’
Wilde je met deze fotoserie laten zien hoe je je toen voelde?
‘In eerste instantie wilde ik mijn emotie overbrengen in beeld. De serie werd tentoongesteld voor het project, maar mijn doel was in eerste instantie niet om het aan iedereen te laten zien. Ik stelde deze serie eerst tentoon aan mijn studiegenoten.
Maar daar bleef het niet bij. Ik wilde mijn omgeving ook bereiken. Want naast mijn vriendinnen en ouders had ik het eigenlijk nog niemand verteld. Super spannend natuurlijk, want ik had geen idee hoe mensen erop gingen reageren. Maar gelukkig was iedereen super positief en kreeg ik zelfs berichtjes van oude klasgenootjes dat ze er graag voor mij hadden willen zijn.
Met als kers op de taart dat mijn werk ook nog tentoongesteld werd door de Stad Verbeeldt. Waarna ik blij verrast de eerste prijs ontving, voor de beste fotoserie onder de studenten. Ik vind het een ontzettende eer dat ik met mijn foto’s zoveel mensen mag bereiken.’
Je hebt je doel bereikt, zo lijkt het. Waar gaan je gedachten nu naar uit?
‘Pfoe, dat vind ik een lastige. Momenteel heb ik eigenlijk niet iets wat ik nog graag zou willen fotograferen, behalve allerlei mooie plekken op de wereld. Een jaar geleden had ik ook niet het plan om een fotoserie te maken over mijn depressie. Voorlopig ben ik wel even klaar met mijn depressie. Ik heb het op deze manier goed kunnen afsluiten en daar blijft het voor nu bij. Wie weet wat ik in de toekomst nog allemaal ga fotograferen.’
Voor meer informatie over ‘De Stad verbeeldt’: www.destadverbeeldt.nl
Voor wie meer wil lezen over de depressie van Naomi: ze heeft er de volgende column over geschreven:
