Het is voorbij, de vakantietijd ligt achter ons en we gaan weer met frisse moed aan de slag. Maar we kijken graag nog even achterom naar hoe de zomer is geweest. Toch nog even het vakantiegevoel vasthouden. Mijn gedachten gaan dan naar hoe mooi de wandeltocht over de heide was, genieten van het binge watchen van de serie Outlander, of de momenten van lekker luieren in de tuin.
Pop up
Maar deze vakantie periode van rust heeft ook geleid tot nieuwe inzichten. Ik kreeg (ongevraagd) via een pop up te zien hoeveel schermtijd ik in de afgelopen week gebruikt had (8 minuten), de tijd dus die ik tijdens mijn laatste vakantieweek achter mijn computer heb gezeten. Is Big brother is watching me?
Na die pop-up ging ik nadenken, hoe het zou zijn om weer te starten op Windesheim? Gaan we echt live op de campus werken, of komt er toch nog weer een tijd dat we telkens maar achter het scherm moeten. Heb ik daar wel zin in, of heb ik gemerkt dat het lekker wandelen in het bos, een flinke fietstocht of het op de bank hangen nog niet zo slecht is?
Hybride werken
Gaan we hybride werken en wat zullen dan de afspraken zijn? Wil ik dat wel? Kan ik dat wel? Welk probleem los ik er mee op en welk probleem creëer ik er mee? Vele losse gedachten die er tijdens de vakantie nog niet waren.
Nou, vandaag ben ik weer begonnen, net als vele anderen. Direct weer een online vergadering, een webinar verzorgen en natuurlijk mijn mail (achterstand) proberen in te halen. Al met al dus alweer vele uren schermtijd. Gelukkig waren er ook nog leuke live ontmoetingen en gaan we al snel weer live lesgeven aan onze studenten.
ToDo lijstjes
Maar toch….. mijn ogen voel ik alweer een beetje branden, mijn gedachten springen alweer in een multitasking mode (helaas niet efficiënt volgens de literatuur) en ik zoek in mijn geheugen naar alle dingen die ik nog moet gaan doen komend jaar.
Waar heb ik mijn ToDo lijstjes gelaten? De lijstjes die altijd te lang zijn. Waar staan mijn taken ook al weer op mijn computer? En zo nog veel meer wat me bezig houdt zo aan het begin van een schooljaar.
Nieuwe energie
Gelukkig weet ik, net als ieder ander, dat dit alles weer goed komt. Er komen nieuwe lijstjes, dat wat nog moet gebeuren komt weer opnieuw op je agenda, het werken met studenten geeft altijd weer nieuwe energie en ook het digitaal bezig zijn went vast wel weer. Mijn conclusie is nog steeds dat het werken als docent een van de mooiste beroepen is waarin je in ontmoeting samen ervaart, leert en probeert de wereld er wat beter op te maken.
Succes met de start en ik wens iedereen heel veel mooie ontmoetingen. Wat mij betreft vooral live. En als het niet anders kan (of beargumenteerd zinvol is) online!
Cor Niks is docent psychomotorische therapie bij de calo
