Eerstejaars journalistiekstudent Lieve Govers is non-binair en legt uit waarom het belangrijk is om op Windesheim het gesprek te blijven voeren over genderidentiteit. ‘Als ik het gesprek niet start, doet niemand het.’
Ik ben non-binair. Dit betekent dat ik zowel geen man als geen vrouw ben. Daarom gebruik ik de voornaamwoorden die/diens en hen/hun. Voor mij gaat non-binair zijn er vooral over dat ik niet gezien wil worden als vrouw, en me vrij door de samenleving wil kunnen bewegen zonder genderstereotypes. Maar daarnaast ben ik inderdaad geen vrouw, maar ook geen man. Ik zit lekker op mijn plekje er tussenin.
Ik ben sinds kort vrij stellig over mijn genderidentiteit, omdat ik merk dat er anders over mij heen gelopen wordt. Dat mensen het vergeten, of doen alsof het niet belangrijk genoeg is om aandacht aan te besteden. Maar het is wel belangrijk, want dit is mijn realiteit. Want ondanks dat ik nog niet zo lang weet waarom ik me altijd anders heb gevoeld, betekent dat nog niet dat mijn gevoelens niet echt zijn.
Ik ben non-binair. Dat weet ik zeker. Denk ik.
Toen ik uit de kast kwam als non-binair vroegen mensen mij dingen als: ‘Weet je het wel zeker?’ en ‘Hoe weet je dat je je zo voelt?’ Ik heb het altijd lastig gevonden om daar antwoord op te geven. Want hoe geef je antwoord op zulke vragen als je het antwoord zelf niet weet? En hoe zet je jouw gevoelens om in woorden? De enige oplossing die ik hiervoor heb kunnen vinden is: Google het. Zowel een oplossing voor mezelf als voor de mensen die mij zulke vragen stelden. Maar zelfs google heeft niet het antwoord op alle vragen. Het laat alleen maar het antwoord op je zoekresultaat zien, het kan niet tegen je zeggen: “Wat vervelend dat je jezelf nog niet gevonden hebt.” of “Het is oké als je dingen nog niet hebt uitgevogeld. Je komt er wel. Dingen kosten tijd.” Terwijl dat soms wel de dingen zijn die we moeten horen, ook al kunnen we er niet zelf om vragen.
Ik ben non-binair, denk ik, hier had ik vroeger alleen helemaal geen weet van. Ik had namelijk geen woorden voor wat ik voelde. Soms vraag ik me af of ik eerder mezelf had kunnen zijn als er in mijn jeugd meer aandacht was besteed aan genderdiversiteit. Dan had ik mezelf misschien niet onderuitgehaald omdat ik altijd met de jongens oorlogje wilde spelen en al dat meidengezeur maar saai vond. Dan had ik kunnen praten met gelijkgestemden, zodat ik meer over mezelf te weten kon komen. Misschien dat ik dan al op veertienjarige leeftijd had geweten wat ik nu weet, dan was ik al die jaren minder onzeker en verward geweest.
Je hebt gelijkgestemden nodig om kennis over jezelf te vergaren.
Ik wil me er nu hard voor maken. Want dit gesprek moet gevoerd worden. Mijn missie is geslaagd als ik n persoon laat realiseren wie die daadwerkelijk is en dat het goed is als je dingen nog niet weet. Want iedereen moet zichzelf kunnen zijn, maar iedereen moet ook de juiste kennis hebben om te weten wie ze kunnen worden.
Lieve Govers (die/diens en hen/hun)
Op 1 december organiseert Windesheim voor het eerst een T-talk: een kringgesprek over genderidentiteit. T-Talk is voor transgenders: mannen en vrouwen. En ook voor crossdressers, genderqueers, non binaire personen en voor wie nog op zoek is naar zijn genderidentiteit.
De T-talk is van 15.30 tot 16.30 uur (inloop vanaf 15 uur) en vindt plaats in C1.98P (via balie SSC C0.86).
Kosteloos aanmelden voor de T-talk of meer informatie verkrijg je via decaan Marianne Timmerman. Mailadres: m.timmerman-hollander@windesheim.nl
