Beeldscherm uit, hardloopschoenen aan. Deze Windesheimers stappen weer de drempel over om na twee jaar mee te doen aan hardloopevenementen, zoals de Zwolse Halve Marathon.
Je hoofd ‘vol’ lopen
Anne Velema is docent bij de opleiding Humanresourcemanagement. Hij rent 50 á 60 kilometer per week. “Hardlopen is niet alleen een kwestie van ‘je hoofd leeglopen’ maar juist óók ‘je hoofd vol lopen met inspiratie en nieuwe ideeën.”
Als Anne geen lesgeeft heeft hij de vrijheid om als docent zijn werktijd zelf in te delen, en om te hardlopen. Vaste trainingsdagen heeft hij dan ook niet, behalve zondagochtend. Dan gaat om 05.30 het wekkertje en om 05.45 is Anne aan het rennen, het liefst op de dijk naast de IJssel waar hij geniet van de weidevogels. “Ik ren niet met muziek of podcast in mijn oren, want het geluid van vogels in de vroegte vind ik juist zo fijn. Door te rennen ontstaat ruimte om je gedachten te ordenen, en te reflecteren. De term ‘je hoofd leeglopen’ komt daaruit voort, maar je hoofd juist laten vol lopen met inspiratie en nieuwe ideeën ervaar ik sterker.”
Puzzelen met planning
Anne en zijn vrouw hebben vijf kinderen in de leeftijd van twee tot elf jaar. Het vergt dus wat creativiteit om zijn trainingen om het gezin heen te plannen. “Het mooiste is om het efficiënt te kunnen combineren. Vroeg opstaan kun je natuurlijk altijd doen, maar ik heb bijvoorbeeld ook een fietskar waar al mijn kinderen in hebben gelegen toen ze klein waren. Dan kon ik daarachter rennen terwijl zij hun slaapjes deden. Of we gaan in de omgeving een eindje rijden met het gezin om te wandelen, en vervolgens ren ik terug naar huis.”
Trainen voor wedstrijden
Al jaren doet Anne mee aan de Zwolse Halve Marathon, waar hij in 2019 met zijn Windesheimteam-bmr een podiumplek behaalde. “Ik ben wel competitief ingesteld maar alleen voor mezelf. Als hardloper heb je bepaalde tijden in je hoofd: bijvoorbeeld vier minuten per kilometer, dan loop je 15 kilometer per uur. Ik vind het dan wel leuk om in mijn hoofd te berekenen of ik dan op een 4.0, 4.10 of 4.15 uitkom. Maar al mijn loopjes en sportprestaties delen via een app als Strava is niets voor mij. Ik ben nu eenenveertig en ik vind het leuk dat ik het in me heb om mijn tijd van drie jaar geleden nog te kunnen verbeteren, maar er zal een moment komen dat dat niet meer gaat.”
Van berg naar bergloos
International Business-student Kalina Stoeva kwam negen maanden geleden vanuit Bulgarije naar het mooie, maar vlakke, Zwolle. Niet rennend, maar met het vliegtuig. Haar passie voor het hardlopen, gaat ook hier fanatiek verder
Vanaf kleins af aan heeft Kalina haar sportiviteit kunnen uiten in het hardlopen. “In Bulgarije bestaat een bijzondere soort hardloopsport. Dan ren je door de bergen met een kaart en een kompas en moet je op zoek naar specifieke plekken. Binnen die sport rende ik op hoog niveau, daar was ik ook deel van het nationaal team”. Toen ze net begon met studeren op Windesheim, werd dat lastiger. “Officieel zat ik nogsteeds in het nationale team, maar ik kan niet steeds op en neer voor trainingen”. Wél gaat Kalina af en toe nog eens terug naar haar vaderland om mee te doen met wedstrijden.
Op zoek naar heuvels
Voor de bergen, zoals Bulgarije die kent, kan je hier lang zoeken. “Dat mis ik wel, ik vind het heel leuk om berg opwaarts en afwaarts te rennen. Nu probeer ik dat te compenseren door trappen te vinden.” Maar niet alleen het X-gebouw op de campus van Windesheim heeft aparte trappen volgens Kalina. “Alle trappen hier in Nederland zijn super smal en steil, daar kan je echt niks mee. Er past nog net een voet op, haha”.
Een moment om na te denken
Kalina rent omdat het haar veel rust geeft. Tijdens de coronapandemie zat ook zij gekluisterd achter de laptop. “Na een lange dag online les trok ik gelijk mijn hardloopschoenen aan. Tijdens het rennen kan ik mijn hoofd leegmaken en kom ik op de beste ideeën, waardoor ik daarna weer productief verder kan werken aan school”.
Op zoek naar sportmaatjes
Studenten van Windesheim kunnen zich met korting inschrijven voor de Zwolse Halve Marathon. Al is Kalina er nog niet helemaal over uit wat ze wil en of ze de halve marathon of de vier mijl wil rennen. “Ik wil graag meedoen, maar ik ben ook maar student en het is best een duur grapje”. Toch lijkt het Kalina wel heel leuk om samen met andere studenten te trainen en wedstrijden te lopen. “Het lijkt mij zo leuk om de competitie aan te gaan met andere studenten van Windesheim.”
Specialist in lange duurlopen
Eefje Kroesen rent wedstrijden met gemak en deelt haar liefde voor hardloopevenementen graag met anderen. Naast haar baan als docent Bouwkunde volgt ze een trainersopleiding van de Atletiekunie en geeft ze hardlooptrainingen bij sportclubs.
“Toen ik nog kortere afstanden rende van 5 kilometer ging het me bij wedstijden echt voor de winst. Maar sinds ik een paar jaar geleden een blessure kreeg dacht ik: ‘weetje, die korte snelle stukken hoeven van mij niet meer’ en koos ik ervoor om langere duurlopen te doen.”
Corona
Het liefst gaat ze elke wedstrijd voor een persoonlijk record. Toch heb je je gewenste tijd vooraf niet altijd in de hand, weet ook Eefje die inmiddels specialist is in het rennen van hele marathons. “De marathon van Rotterdam in april had ik graag binnen vier uur willen rennen, maar helaas kreeg ik twee weken voor de wedstrijd corona en kon ik dat streven wel op mijn buik schrijven. Ik heb de marathon gerend maar het was wel zwaar. Na een kilometer of twintig kreeg ik behoorlijk last van benauwdheid en dacht: ‘Ach, het zal mij jeuken, als ik hem maar uitloop’. En uiteindelijk heb ik er zes minuten langer over gedaan.”
Eefje rent in de eerste plaats voor de ontspanning: “verstand op nul, blik op oneindig”, en gezelligheid met anderen. Naast individuele- en groepstraining doordeweeks stapt ze elke zondagochtend in de auto en spreekt ze met een vast groepje af om ergens te hardlopen. In juni rent ze met Windesheimteam-techniek de Halve Marathon van Zwolle.
Goede planning
Het trainen voor een hele marathon vergt wel veel inzet en discipline. “Als je een marathon wilt lopen moet je maanden van tevoren wel een plan maken. Bij de voorbereiding op een marathon probeer ik dan ook niet af te wijken van mijn hardloopschema’s. Naast het lopen doe ik krachttraining in de sportschool om blessures te voorkomen. Met voeding ben ik dan weer helemaal niet bezig. Voor een marathon eet ik vier boterhammen met jam en drink ik een kop koffie.
Gewoon, ervoor gaan!
Carine Aalbers, docent en projectleider AD sociaal werk in de zorg, was voorheen alleen maar gefocust op het kunnen rennen van een halve marathon, en het verleggen van grenzen. Nu ziet ze hardlopen als een levensles “gewoon stap voor stap, rustig doorlopen.”
Na de bevalling van haar jongste kindje kreeg Carine bekkenklachten en kwam sporten op een laag pitje. “Toen ze een jaar was begon ik het rennen samen met een loopgroepje rustig op te bouwen. Ik deed mee aan een wedstrijd van 5 kilometer, dat ging heel goed dus kon ik tien ook wel makkelijk rennen, dacht ik.” Nu sport Carine zo vijf van de zeven dagen in de week
Breekpunt
Bij een volgende wedstrijd van 10 kilometer stortte Carine mentaal helemaal in. “Ik was alleen maar bezig met mezelf pushen tot het uiterste, ik liep helemaal niet lekker maar ik móest het uitlopen. Bij de finish stonden mijn man en kinderen vrolijk op mij te wachten maar toen ik over de finish kwam riep ik: Dit doe ik nooit meer!”
Minder moeten, meer willen
Een paar jaar later spoorde een vriendin Carine aan om samen te trainen voor de Zwolse Halve Marathon. En dat deed ze. “Het was net corona en we konden verder niets. Ik bewonderde het van mijn vriendin zo dat zij de stap nam om het gewoon te doen, gewoon lekker te beginnen met trainen en kijken hoe ver we komen. Stap voor stap. En dat is juist ook hoe ik zelf in het leven wil staan.
Die mindset was het grootste verschil met een paar jaar geleden toen ik van mezelf alleen maar verder en harder en beter moest rennen. Je kunt ook gewoon beginnen en kijken hoever je komt. Ik ren nu een stuk ontspannender. Het is minder moeten en meer willen. Toch moet ik wel waken dat ik juist zo blijf denken: als een training niet lekker gaat kan ik daar nog steeds heel erg van balen.
Hardlooptraining en onderwijs; niet heel anders
“Ik kan een parallel trekken tussen het trainen voor een halve marathon en het onderwijs”. Vertelt journalistiek docent Gonnie Eggink. “Samen met anderen werk je hard naar jouw doel toe, maar uiteindelijk moet je het zelf doen”.
Al haar hele leven trekt Gonnie de hardloopschoenen aan, maar toen ze zes jaar geleden meedeed aan een ‘Start to Run- cursus’ werd haar gevraagd of ze naast het zijn van een fanatieke loper, óók trainer zou willen worden. “Dat heb ik natuurlijk gedaan. Net als in het onderwijs vind ik het prachtig om anderen hun doelen te zien bereiken”
Behoefte aan offline
“Hardlopen is eigenlijk heel slecht, het is super belastend voor je lichaam maar voor mij is het pure ontspanning”. In de coronatijd waren natuurlijk niet alleen de studenten de pineut van het online thuiswerken, ook voor de docenten was dit een enorme klap. “Na een hele dag achter de computer te hebben gezeten, was ik rond een uurtje of zes echt wel chagrijnig. Dan ga ik hardlopen, en is dat weg”.
Met elkaar
Gonnie is een échte groepjes-hardloper. “Als je samen naar hetzelfde doel werkt, werkt dat super motiverend. Je moedigt elkaar aan en let erop dat iedereen over die eindstreep komt”. En dat is zeker gelukt. In april liep Gonnie, samen met haar groepje, haar eerste halve marathon. En wel in geschiedenis hoofdstad; Berlijn. Glunderend vertelt Gonnie over deze bijzondere ervaring. “Het is bijzonder als je je tijdens het lopen realiseert wat er zich daar destijds allemaal heeft afgespeeld. Ik ben veel kleinere hardloopevenementen gewend, nu stonden we opeens tussen bijna 25.000 renners. Het gekke was; je merkte er helemaal niks van”.
Drie keer per week wordt er getraind. En dat is meer dan alleen een paar kilometertjes joggen door het bos. “We zijn wel twee uur bezig. We doen oefeningen en werken ook aan techniek”. Hun volgende doel? “Daar zijn we nog even over aan het nadenken. Een halve marathon is immers een behoorlijke aanslag op je lichaam”
Luister naar je lichaam
International Office-medewerker Suzanne van der Velden was nooit zo bezig met sporten en gezondheid. Maar door het herstel na een levensbedreigende infectie ging bij haar de knop om. “Ik ren altijd in de eerste plaats voor mijn plezier. Soms zie ik andere lopers alleen maar op hun horloge kijken. Dan denk ik: joh, geniet nou eens!”
Het liefst rent Suzanne in het Staphorster bos of bij het Heerderstrand. “Op zondagochtend is daar nog helemaal niemand en zie je de natuur zo mooi ontwaken. En wanneer ik ’s avonds ren kun je de zon heel mooi onder zien gaan. Dan stop ik ook wel eens om een foto te maken. “
Keerpunt uit de tropen
In 2015 reisde Suzanne voor het eerst samen met haar zoon naar West Papoea, haar geboorteland. Maar wat een mooie reis moest worden werd een verschrikking, ze kreeg malaria tropicana in combinatie met dengue en lag vijf weken op de Intensive Care.
“Die vakantie heb ik volledig in het ziekenhuis doorgebracht, en ik was zo ziek dat men op een gegeven moment zelfs bang was dat ik het niet zou redden. Gelukkig ben ik thuis heel langzaam weer opgeknapt en beter geworden. Dat heeft toch iets met mijn mindset gedaan en daardoor ben ik bewuster en gezonder gaan leven. Zo heb ik mijn passie voor het hardlopen ontdekt.”
Voor plezier en het goede doel
Vrienden van Suzanne stimuleerden haar een paar jaar geleden om mee te trainen bij stichting de Warmlopers, een hardloopgroep in Zwolle die voor goede doelen rent want, “dan heb je ook een doel om ergens naartoe te trainen.” En in 2019 liep Suzanne de Halve Marathon van Zwolle, haar eerste hardloopevenement ever. “Ik ben een hele recreatieve loper, ren altijd lekker op mijn eigen tijd dus mijn doel voor deelname aan de halve marathon was heel simpel, uitlopen. Als ik de eindstreep maar haal, dat vind ik al heel wat.”
International Office-medewerker Suzanne van der Velden was nooit zo bezig met sporten en gezondheid. Maar door het herstel na een levensbedreigende infectie ging bij haar de knop om. “Ik ren altijd in de eerste plaats voor mijn plezier. Soms zie ik andere lopers alleen maar op hun horloge kijken. Dan denk ik: joh, geniet nou eens!”
Het liefst rent Suzanne in het Staphorster bos of bij het Heerderstrand. “Op zondagochtend is daar nog helemaal niemand en zie je de natuur zo mooi ontwaken. En wanneer ik ’s avonds ren kun je de zon heel mooi onder zien gaan. Dan stop ik ook wel eens om een foto te maken. “
Keerpunt uit de tropen
In 2015 reisde Suzanne voor het eerst samen met haar zoon naar West Papoea, haar geboorteland. Maar wat een mooie reis moest worden werd een verschrikking, ze kreeg malaria tropicana in combinatie met dengue en lag vijf weken op de Intensive Care.
“Die vakantie heb ik volledig in het ziekenhuis doorgebracht, en ik was zo ziek dat men op een gegeven moment zelfs bang was dat ik het niet zou redden. Gelukkig ben ik thuis heel langzaam weer opgeknapt en beter geworden. Dat heeft toch iets met mijn mindset gedaan en daardoor ben ik bewuster en gezonder gaan leven. Zo heb ik mijn passie voor het hardlopen ontdekt.”
Voor plezier en het goede doel
Vrienden van Suzanne stimuleerden haar een paar jaar geleden om mee te trainen bij stichting de Warmlopers, een hardloopgroep in Zwolle die voor goede doelen rent want, “dan heb je ook een doel om ergens naartoe te trainen.” En in 2019 liep Suzanne de Halve Marathon van Zwolle, haar eerste hardloopevenement ever. “Ik ben een hele recreatieve loper, ren altijd lekker op mijn eigen tijd dus mijn doel voor deelname aan de halve marathon was heel simpel, uitlopen. Als ik de eindstreep maar haal, dat vind ik al heel wat.”
Tekst: Helen van Wincoop en Reinhilde van Aalderen
Foto’s: Gerben Rink
