We waren op het oudste voetbalveld van de wereld, in Engeland. Het leek gewoon gras, maar het was bijzonder: op dat hobbelige, scheve veld voetbalden mensen al sinds 1860. Het stadion heet Sandygate Road en is van Hallam FC, een kleine amateurclub in Sheffield. In de pub er tegenover was lang geleden de lat bedacht, dat vond men toch handiger dan alleen twee rechtopstaande doelpalen.
Ik was in Sheffield voor een conferentie met collega’s uit de hele wereld. Studentenpastores met een christelijke, boeddhistische, humanistische, islamitische of hindoestaanse achtergrond. Het ging over verbindingen en eigenheid. We deelden hoe we werken en leerden van elkaars tradities. Tussen alle lezingen en workshops door gingen we in de stad op zoek naar heilige grond. Heilig, dat betekent: apart gezet, anders. Bijzonder.
Synagoge
Natuurlijk bracht die zoektocht ons naar een Sikh tempel, de Christelijke kathedraal en een Joodse synagoge. Maar omdat wij allemaal vooral buiten de muren van religieuze gebouwen werken keken we verder. En we vonden heilige grond ook bij de parkeerplaats van profvoetbalclub Sheffield United. Daar zagen we borden met namen van overleden supporters: ‘Once a blade, always a blade’, stond erbij. De belofte van een eeuwig leven als blade, de bijnaam voor een echte United fan.
Later waren we bij Hillsborough, het stadion van Sheffield Wednesday. We keken naar het herdenkingsmonument voor de stadionramp in 1989. Op een overvolle tribune werden 97 Liverpoolsupporters doodgedrukt. Iemand had verse bloemen bij het monument neergezet. Daarop deze woorden: ‘You’ll never walk alone’. Een oud christelijk lied, gezongen in vertrouwen op God. En hier? De één zingt het daarom, de ander om de onverbrekelijke band van supporters met elkaar.
Voetbaltempels
Deze voetbaltempels zijn plekken van diepe verbondenheid. Waar gelachen wordt en gehuild. Waar mensen elkaar missen en steunen. Waar het net als het leven is: de beste wint niet altijd, en ook al ben je nog zo goed, een dribbel kan zomaar mislukken of een polletje een wedstrijd beslissen.
We vroegen de materiaalman van Hallam FC om een bal en gingen samen voetballen. Als studentenpastores ontmoeten we studenten, luisteren we naar het unieke van ieders levensverhaal. Zoeken we met hen naar zin en betekenis, en dat is bijzonder. We doen dat, komend vanuit verschillende tradities. Toen ik bij Hallam FC om me heen keek zag ik dat we speelden op dezelfde, heilige grond.
Martin Jans is studentenpastor van Windesheim, ArtEZ en KPZ Zwolle
