De feestdagen zijn in aantocht en iedereen moet cadeautjes hebben. Overal kortingen en dat in de laatste maand van het jaar. Superfijn toch? En al helemaal voor een arme student!
Maar voor wie een bijbaantje heeft in een winkel, zoals ik, heeft deze tijd van het jaar ook een minder leuke kant: het is superdruk in de winkel. En tijdens de uitverkoopdagen is dat een race tegen de klok.
Gillende moeder
‘S ochtends om zeven uur kom ik op mijn werk en alles lijkt nog op een gewone werkdag. ‘Rustig opstarten en dan om negen uur open’, denk ik hardop. Wanneer ik rond acht uur even bij de ingang naar buiten kijk, schrik ik: er staan al ruim dertig mensen in de rij te wachten tot we de deuren open doen. “Dit wordt Hell”, mompelt mijn collega.
Klokslag negen uur. Ik hebt de sleutel in het slot zitten en draai hem voorzichtig om. De deur is nog niet open of mensen staan al te drukken. Ik word bijna omvergelopen door een gillende moeder, die schreeuwend vraagt: “waar staan de blenders?”
Chagrijnig
We kunnen hier niet tegenop werken: schap na schap raakt leeg. Klanten worden chagrijnig. Het lijkt alsof er een wervelwind door de winkel is geraasd: overal, in elk hoekje van de winkel, is het een bende!
Ik werk zelf nog niet zo lang in deze winkel. Een collega’s die ook op Windesheim studeert en hier al langer werkt, lacht: ‘Ik had je toch gewaarschuwd voor die drukte?’ Ik lach terug: ‘Niks wat jij niet in je eentje aan kan, toch?’ Met grapjes houden we de moed er in.
Onderbemand
Ondertussen is het drie uur ‘s middags en kan ik eindelijk mijn lunchpauze nemen. Ook mijn leidinggevende blijkt verrast door de enorme drukte. “We zijn al onderbemand door het personeelstekort en dan krijg je zo’n dag. Niet te doen’.
Het is bijna zes uur en de sluiting van de winkel nadert. ’Nog drie kwartier en ik kan naar huis’, denk ik, ‘snel alles schoonmaken en we zijn klaar.’ Maar de winkel staat vijf voor zes nog helemaal vol met klanten. Ondanks diverse omroepen dat de winkel gaat sluiten.
Laatste klant
Kwart over zes gaat dan eindelijk onze laatste klant de winkel uit. Als ik met mijn collega’s naar buiten loop, vertelt een medewerker van het restaurant dat hij vandaag niet aan pauze is toegekomen omdat hij de anderen niet alleen kon laten.
Is zo’n bijbaan leuk? Het liefst zou je niet werken op dagen als deze. Maar je hebt gewoon een bijbaan nodig, anders kun je je studie niet betalen. Dat is de werkelijkheid voor veel studenten. Dus die drukste periode van het jaar, die overleven we vast wel!
Dylan Veerbeek is tweedejaars student Journalistiek
